Manas destanına donebilir baştan uyarayım arkadaşlar....Eşimle 6 yıldır evliyiz, oncesinde de 6 yıllık beraberliğimiz vardı. 2.5 yaşında bir oğlumuz var. Cocuk denecek yaşta sevgili olduk, ben 19 dum o 20. O yaşlarda birbirimizin ruh eşi olduğumuzu duşunurduk. Universiteyi beraber okuduk, arkadaş gruplarımız ortaktı. Eşim efendi diye tabir edilen, sakin, sessiz, uyumlu, bana saygı gosteren, guvenilir biri oldu her zaman. Beni cok sevdi, ilişkimizin başından beri ustume duşen, el ustunde tutan oydu. Ancak uzun ilişkilerde gorulebileceği uzere evlilik oncesi ilişkimizde mesafeye dayalı yıpranmalar oldu ( ben once şehir dışına, sonra yurt dışına yuksek lisans yapmaya gittim) ancak bu sureclerde de kopmadık cunku aramızda yoğun ve guzel bir şey vardı her zaman. saygıyı ve sadakati yitirmediğimiz icin devam edebildik. Zaman icinde ortak zevklerimiz artsa da aslında karakter olarak hep bambaşkaydık. Ben cok hareketli, dışa donuk, gezmeyi eğlenmeyi seven biriyken o ise hep daha sakin, uşengec, ev kuşu, rahatına duşkun bir tipti. Ama daha gencken ve sorumluluklar yokken bana ayak uydurmakta hem daha hevesli hem becerikliydi. Gelgelelim evlendik, cocuktan once gene de bazı bariz problemlerimiz olsa da bir şekilde aşabiliyorken cocuktan sonra bu problemler iyice icinden cıkılmaz bir hal aldı. Problemlerin başında eşimin uyuşukluğu, tembelliği, evde bir cop dahi kaldırmaması geliyor. Aslında pis bir adam değil, ustune başına kişisel bakımına ozen gosterir zaten aksi olsa bunca yıl beraber olamazdık ancak soz konusu yaşadığı yer oldu mu bu adam duyarsızın onde gideni arkadaşlar. Ev işlerinde de cocuğun bakımında da bana zerre yardımı olmadığıyla alakalı daha once de konu acmıştım burda ancak o zamandan bu yana bir arpa boyu yol alamadık.

Tek sorumluluğunun calışıp para kazanmak olduğunu duşunuyor. Bir yıl once iş değiştirdi ve yeni işi gercekten daha yoğun ve sorumluluk isteyen bir iş. Ancak evden calışmak gibi bir opsiyonu da var ve istediği zaman bunu kullanabiliyor. Son bir aydır evden calışıyor mesela, dolayısıyla zihnen yoğun olsa da bedensel bir yorgunluğu yok. Cinsellik deseniz belki de işin kilit noktası bu. Hicbir zaman vaoovv noktasında olmadık ancak yaşım kucuk olduğu ve zamanında yaşadığımız şeyleri cok ateşli falan sandığım icin o zamanlar bana yetiyordu. Şimdi ise zaten cocuktan sonra bitme noktasına geldi. Cunku oğlan cok gec uyuyor ve ondan sonra da ikimizde de mecal kalmıyor. Eşim zaten pc başında olmadığı zamanlarda tv karşısındaki biricik koltuğunda yatış pozisyonunda. Ben ise sabah cocuğu kreşe bırak, işe git, sonra eve gel yemek hazırla /sofra kur , ortalığı toparla, cocukla ilgilen, guzel havada parka cıkar (Eşim asla oğlunu tek başına parka cıkarmaz, ya vakti yoktur ya oğlan cok hareketli zaptedemem der) vs derken tum enerjimi tuketmiş oluyorum. Resmen iki cocuğu tek başıma buyutuyor gibiyim.

Bunlar dışında iyi arkadaş mısınız derseniz onceden belki evet ama zamanla bence buyuduk, değiştik. Hayattan keyif aldığımız şeyler farklılaştı. Ben hafta sonu kacamaklarından, spontan planlardan hoşlanırım o hoşlanmaz. Pazar gunleri asla evden cıkmaz istemez. Cumartesi bir yere cıkacaksak sabahtan darlamaya başlar erken cıkalım erken gelelim diye ama cocuğu hazırlarken vs daha hızlı cıkmamız icin zerre desteği olmaz sadece giyinir ve bekler. Bir guzel sozu iltifatı yoktur. Ruhumu okşamaz. Anca ben yeni elbise aldıysam bak nasıl olmuşum vs dersem sadece guzel veya yakışmış der sıradan bir şekilde ama kendi icinden gelerek bir hareketi sozu yoktur. Off belki cok klişe şeyler soyluyorum ama ekslikliğini hissettiğim şeyler cok fazla. Kadın olduğumu, sevildiğimi ve değer gorduğumu hissedemiyorum. Bunları onla konuşmaya kalksam da ciddiye alınmıyorum. O benim her şeyi abarttığımı duşunur. bunların hayatın bir parcası olduğunu, artık cocuklu bir cift olduğumuzu ve cinsellik de dahil her şeyin bu aralar eskisi gibi olmamasının normal olduğunu soyler. Ona gore gercekten hicbir problem yok, beni seviyor değer veriyor , benim nelerin eksikliğini hissettiğimi anlayamıyor. Dahası ev işleri ve cocukla ilgilenme konusunda ondan beklentilerimin de gercekci olmadığını duşunuyor. Annesi 4 cocuğunu tek başına buyutmuş, hepsini evlendirmiş olsa da hala elini ustlerinden cekmemiş, cocukken onlara tek bir sorumluluk dahi vermemiş bir kadın. Benden de annesi gibi olmamı bekliyor, bunca yorulmamı ve ondan destek bekleyişimi anlamsız buluyor. Cok cağdaş gecinen biri de olsa kadın erkek rolleri konusunda gayet feodal kafada beyefendi.

Mesela dun once bir kafede bir şeyler atıştıralım, sonra da cocuğun bir iki eksiğini mağazadan alalım diye kararlaştırmıştık. Annemi de aldık ( aynı sitede oturuyoruz). Eşim annem veya kendi annesi bizleyse gene cok rahat davranıp asla cocukla ilgilenmez. Actı formula yarışlarını izlemeye başladı cafede....Sonra annem oğlan masada durmayınca onu oyun alanına goturduk. Başbaşa kalınca sadece baktım ona, farkında bile olmadı başta. Sonra iki laf edelim kapa şunu deyince hem izleyip hem laf edebilirim dedi.... Bendeki tum keyfi somuruyor her zaman boyle....Onunla hicbir şey yapmaktan keyif almıyorum, tum gun kanepede yatan kediden farkı yok benim icin....Ben aşk, sevgi istiyorum....Daha 32 yaşındayım ama ruhum 55 gibi....Toparlamam gerekirse, boşanmayı bile duşunuyorum ama oğluma baban bana iyi koca oldu ama iyi sevgili olamadığı icin ayrıldım mı diyeceğim....Ben oğretmenim, elbette bir şekilde zor da olsa cocuğumu tek başıma da buyutebilirim ama eşimin maaşı benimkinin iki katı, oğlumu daha konforlu buyumekten alıkoymuş olacağım....Kafam cok karışık, paylaşmak istedim sadece mutsuzluğumu...