Artık gercekten sabrım kalmadı.
Eşimin sinirine, asosyalliğine, gıcıklaşmasına dayanamıyorum.
Biz gezmeyi cok seven, cok sosyal bir cfittik. 3 ayda 1 yurt dışı, neredeyse her ay bir şehir gezen, birlikte ve ya yalnız arkadaşlarıyla buluşan bir cifttik.
7 yıllık evliliğimizde 1 kez cift terapisti aldık. Duzeldiğimize inanınca cocuk yaptık. Şu an 1.5 yaşında.
Biz aylardır ite kaka evliliğimizi yurutmeye calışıyoruz. Eşim cok sinirli bi adam. En ufak bir şeye bağırıp cağırır sakinleşince ozur diler. Artık değil dışarı cıkmak akşam 21:00 olunca uyuyakalan bir adam oldu. Halı saha gunleri 01:00 e kadar uyumaz ama bana gelince yorgundur, uykusuzdur..
Kac kere uslubunu duzelt, sinirle kullandığın kelimelere dikkat et dedim. Her seferinde cok haklısın değişicem soz bu sefer her şey bambaşka olacak deyip ertesi gun bunu hatırlamaz oldu.
Perşembe gunu yine boyle bir kriz anı yaşandı. Cuma ozur diledi ama bu sefer kabul etmedim. Etmedikce cirkinleşti. Dun en son arabanın anahtarını bana ver artık iş dışında bir yere otobusle gidersin diye zorbalıkta bulundu. Bebeğimi uyutup dışarı cıktım arabayla.
Bugun oğlen gidip eşyalarımı alıp anneme geceyim diyorum. Kırk kere cocuğun yanında kavga etmeyelim dediğim halde dinlemedi beni.
Evine yardımcı bi adam ve iyi bir baba olmasına guveniyor. Ben boşanacağım deyince herkes bunu onume sunuyor cunku
Ev işine yardımcı olması erkekler icin yeterli cunku.. Siz evde ne yaşıyorsunuz kimsenin umrunda olmaz.