Bu konuları neden bu kadar cok sorguladığımı bilmiyorum..Bekar biri olarak evlilik ve cocuk konusu hakkında cok duşunuyorum. Ama bunları isteyip istemediğimi de bilmiyorum.Bir karar verecek olsam icim rahat eder sonucta.İki uctaki kararlar da beni tatmin etmiyor.
Oğretmenim ve malesef o kadar cok aile travmalarına şahit oluyorum ki.Cocukların akademik başarıları,psikolojik sağlıkları vs hep aileye bağlı.O kadar cok olaya şahit oldum ki ,cocuklara cok uzuldum.Annesi şiddet goren mi dersiniz,babası madde kullanan mı dersiniz,anne babası boşanan mı dersiniz..Bunları gectim ailesi buyumemiş olanlar mı dersiniz..Cok nadir mutlu aileler gordum.
Arkadaşlarla oturuyorum,her sohbeti eş memnuniyetsizliği ve cocuk sorumluluğunun ağırlığı uzerine..Kimse eşinden memnun değil..Kimse mutlu değil..Kimse cocuğuna soz geciremiyor..Kimsenin kendine ayıracak vakti yok..
Beylerin olduğu grubun sohbetine dahil oluyorum.Onlara hayat cok guzel..O kadar cok eğleniyorum ki...Bilimden,sanattan konuşup bu konuşarla alakalı espriler yapıyoruz ...Teneffus boyunca kahkaha atıypruz filan..Ama hanımlar hep şikayetci..Şimdi diyeceksiniz ki onların evlilik,coluk/cocuk sorumluluğu hep eşlerinde..Onlara hava hoş.Haklısınız belki de..
Hem eğlenip,hem sosyalleşip,hem mutlu olup evli -cocuklu olunur mu?Sevgi dolu ,mutlu evlilikler yok mu?Cocuğunu dert değil de aşk olarak goren yok mu??
Peki ben ne istiyorum...