Annem babam icin uzuluyorum.

Nasıl başlasam bilmiyorum. 5 kardeşiz bu ana kadar manevi olarak zor zamanlar gecirdik abim ve ablamın sorunları oldu. İkisi de mutsuzdu. Ablam evlendi pek mutlu değil, abim 30 u gecti hala calışmıyor işi bıraktı ve evli değil baba evinde yaşıyor. Ben de 26 yım iş bulmak icin cok caba sarfediyorum hala arıyorum. Karşıma biri cıkmadı evlenmedim. Bana kalsa hayatım berbat değil ama annem babam adına uzuluyorum.

Babam 60 yaşında artık yaşlandı ona bakıp duygulanıyorum ama hic belli etmiyorum. Babam ketum biridir. Sevgisini gostermez, bu ana kadar bana hic yanıma gelip sarılmadı. Diğer kardeşlerime de. Ben de bu yaşıma geldim hala sarılmayı bilmiyorum, cekiniyorum. Anne ve babamdan boyle bir şey pek gormedim, alışık değilim. Oysa ki o kadar istedim ki zamanında. Şimdi de bu saate bıraktığım icin kendimden utanıyorum.
Babama bakınca mutsuz olduğunu goruyorum, hic konuşmuyor. İci ofke dolu gibi…

Fedakarlıklarının karşılığını alamadığı icin olabilir.

Bizim icin o kadar harcamalar yaptı ki bu kadar. Hic esirgemedi, durumu da iyiydi.

Sadece psikolojik olarak cok kotu hissettiriyordu.
Zamanında cok eleştirildim onun tarafından kendime bela okuyacak kadar kafayı yedim diyebilirim. Oysa ki ufak nedenlerden dolayıydı. Ani ofke patlamaları sergiliyordu. Soyledikleri sozler fiziksel şiddete on basardı.

İcimde ona karşı ofke var aşamıyorum.

Son zamanlarda kabullenmiştim ama sonra birden başa sarıyor.
Onlara cok uzuluyorum. Hicbir cocuğu istedikleri gibi mutlu olmadı. Umutsuz ve caresiz şekilde gunlerini geciriyorlar. Ne yapmalı bilmiyorum. Kendi adıma elimden geleni yapmaya calışıyorum.