2 sene uzak mesafe ilişkisi yaşadıktan sonra evlendik coook uzağa eşimin memleketine yerleştim.(balikesir den ağrıya) Burada eşim hem arkadaşim hem ailem her şeyim olur sandım. Umdugumu bulamadim. Eşim kendi halinde,kendisiyle mutlu. Cok sık dışarıya cıkmaz ama mesela gozleri parlayarak benimle bir kez bile plan yapmadı. Bunu arkadaşlarıyla yaptiğini gorunce haliyle icerliyorum. Birlikte hicbir yere gitmiyoruz. Ben şehri bilmiyorum o da tanitmiyor. Etkileşim,muhabbet bazen neredeyse 0. Telefon,televizyon.. ben ise iletişimi,paylaşmayı seviyorum. Aylardır bunu duzeltemedim. Sanki sensorlu lambaya kendimi farkettirmeye calisiyorum. Cinsel anlamda da keyfine gore istekli.Bazen dikkat cekici giyiniyorum gormuyor. Koca sehirde arkadasim ailem dostum kimsem yok. Haliyle duvarları ezberledim. Sonra gebe olduğumu oğrendim. 7. Haftadayiz. Bebegimin olacağini bilmek beni heyecanlandırsa da ona her gun daha cok alışsam da eşimle dolu dolu bir hayat goremiyorum. Ne onerirsiniz? Benle ayni durumda olan var mı ?
Edit : Kadinlar kulubu değil fight club diye duzenlenmeli site adı bence. Ne kadar başkasınin mutsuzluğundan beslenen gizli mutsuz varsa yorumlara kusmuş. Uzak mesafe ilişkisi dedim diye linclenmişim. Ozur dilerim yakınimdaki bir erkekle evlenmediğim icin. İşin ozu herkesin hayatında bir donem yaşayabileceği kotu bir donemden geciyorum. Bu belki kalıcı belki gecici. Başindan ayni olay gecmiş sonrasında bu durumun ustesinden gelmiş bir hanım arkadaşimdan nasihat bekledim sadece. Gercekten korkunc insanlarsiniz.
Cozumu buldum bu arada buraya bunu yazicagima kocama sizi 10 saniye gosterseydim adam ayaklarima kapanip şukur namazı kilarmış