Nereye yazacağımı kiminle konuşacağımı bilemeyecek durumdayım. Aslında uzun suredir bir caresizliğin icindeyim sanırım. 2 yıldır hayatımdaki insandan git gide nefret etmeye başladım. Aynı evde yaşıyoruz ve bu sanırım yaptığım en buyuk hataydı. Hissettiğim tek şey cok değersiz olduğum. Kendimi o kadar aptal o kadar sevilmeye değmez ve iğrenc hissediyorum Ki aynaya bile bakmak istemiyorum bazen. Mukemmel başlayan bir ilişkiydi bu hatta uzun sure sonra ben sevildiğimi hissettim mutluluğu hissettim icimde. Duşunmeden tamam dedim ona ve bunun uzerinden iki yıl gecti. Şu anda herşey korkunc. Bana olan davranışları beni aşağlamaları değersizlikleri. Artık sabrım taşıyor ve ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum. Cunku ağladığım zaman evde kavga cıkaran deliren, sacmalayan bir insan var hayatımda. Ağlamak ya, inanılmaz değil mi? Sessiz sessiz ağladığımda bile bunu farkedip bana hakaret eden bir adam var karşımda. Sabah bana kahvaltıdan sonra dışarı cıkarız dedi ve akşam saat 10 hala uyuyor mesela. Ben delirmek uzereyim hangi birini yazacağımı bilmiyorum lutfen biri bu durumdan kurtulmama yardım etsin