Kızlar merhaba, aslında yazmaya bile enerjim yok ama fikirlerinizi merak ediyorum, ozet gecmeye calışacağım;

Şimdi benim uzun uğraşlar sonucu 39 yaşında doğurduğum 16 aylık minnak,huysuz,tatlı bir oğlum var. Beni anneannem buyuttu 24 yaşındayken vefat etti, annemle anlaşabilen bir insan değilim, karakterlerimiz aşırı zıt ve bir arada olduğumuz her an itişen bir ciftiz.

Hamileyken eşime dedim ki bebeğime annemin bakmasını istemiyorum, eşim de dedi ki ben de bir yabancının bakmasını istemiyorum,deneriz olmazsa duruma gore bakarız. Doğum yaptım (1 hafta once korona oldum,eşim ben doğuma girerken korona oldu,doğuma ve sonrasında bir sure yanımda olamadı,bebeğim ve ben olumden donduk, bu sureclerde eşim hic yanımızda olamadı kısacası kendimi cok caresiz ve yalnız hissettim) Sonrasında lohusa sendromu denen şeyin dibini yaşadım. Bebeğimin sağlık problemleri bi turlu bitmedi, alerjisinden koliğine aylarca ne uyku yuzu gorduk ne bişey, gerildik de gerildik.

4,5 aylıkken işe başladım, annem gelip gunduzleri bakmaya başladı bebeğime, ve o donemde de beni ekstra ve surekli olarak gerdi, bebeğimi sevmesi dışında bana hayatı zorlaştıracak her turlu şeyi yaptı detaya girmiyorum. O donem yine bakıcı arayışına girdim eşim yine ısrar kıyamet istemedi asla olmaz dedi guvenemem dedi kabul etmedi, ve yine annemle devam ettik.

Oyle-boyle derken bu gunlere kadar bi şekilde geldik. Evet geldik ama olan bana sağlığıma psikolojime oldu. İnanılmaz farklı bir insan haline donuştum. Aşırı ama gercekten aşırı sinirli ve tahammulsuz biriyim, bazen hic istemesem de bebeğime bile kızarken yakalıyorum kendimi, eşimi surekli azarlıyorum, annemle zaten catışmalarımız hic bitmiyor, etrafımdaki insanları kırıp dokuyorum ve bunun farkındayım en sonunda gecen hafta bi gun yine eşimi durduk yere bi tersledim, o da bana dedi ki sen cok değiştin ben eski karımı istiyorum, bu oluşan karakterle ben yapamıyorum, kendini toparlaman gerekiyor dedi. Buna cok uzuldum ağladım zırladım hatta boşanalım o zaman falan dedim. Olayı beni artık sevmiyorsunlara getirdim. Seviyorum ve boşanmıycam,boşanmak istiyosan beni bu evden kovman gerekecek dedi, başka turlu hicbiyere gitmem dedi.

Sonuc: Psikiyatriye gittim ve bana ilac ve terapi başladı. Ama bu ilac beni mal gibi yaptı. Bir de eşime cok kırgın hissediyorum Haklı olduğunu biliyorum ama neden bilmiyorum aşırı uzgun hissediyorum, yuzune bakmak istemiyorum. Gerekli olmadığı surece konuşmuyorum, gun icinde telefonla aramıyorum. Aradığında hemen kapatmaya calışıyorum Bana resmen seni sevmiyorum dedi gibi hissediyorum Bu hislerim gecer mi bilmiyorum Canım cok sıkkın. Bir de antidepresan kullanan arkadaşlar ben hep boyle mal gibi mi olacağım bir yazıverin lutfen