Merhaba arkadaşlar derdim biraz uzun 20 yasındayım getirde kuryecilik yapıyorum annem babam ben kucukken ayrılmışlar. Kucuk yaştan beri onları ayıran benmişim gibi surekli beni sucladılar. Hangi tarafa gitsem hep dertlerini dinledim kimse beni derdimi dinlemedi babam 2.evliliğini yaptı evlenmeden once cok gğzel baba cocuk ilişkisi vardı aramızda uvey annem bana cok iyi davranıyordu taki cocukları olana kadar babama ya bız yada cocugun dedi babam secim yapamadı bendr guzurlaeı bozulmasın dıye dedemle babannemın yanına taşındım. Cok yaşlandılar orda mutluydum babannem artık yaşlandık sana bakamıyoruz dıye bı konusma yaptılar benımle ben tekrar esyaları toplayıp busefer annemın yanına tasındım annem tek yasıyor ama hıc bır zaman benı sevmedı hergun ustume yuruyo saldırıyo ellerım kan revan icinde babamla iletişime gectiğimi duyunca agır hakaretler işitiyorum ve dırek şiddet gosteriyor bır kere bile elimi kaldırmadım surekli dışlanan bır insanım en sonunda eşyalarımla bırlıkte benı kapıya attı ve dısarda kaldım babamın yanına gıttım babamın dukkanı var ust katında tek odalı bır yer yapmıs 1 haftalığına kendıme yer bulana kadar orda kalabilirmiyim dedim benı orda istemedım kalacksan eve gıt uvey annenle yaşa dedi benım mutlulugum icin orası daha iyiymiş ama ben o kadınlar aynı evde yaşamak istemiyorum uzun lafın kısası dısarda kaldım 25 bıne yakın bırıkımım vardı bundan 3n4 ay once annem bana iyi davranıyodu akıllandı sanmıştım benden para istedi butun paramı ona verdim borcu varmıs suan param da yok gidecek yerımde yok intihara kadar herseyı duşundum ne yağıcağımı bilemedim akıl ne yapmam gerekiyor aileme karsı benım mı bir sucum var aileme nasıl kendımı kabul ettırtebilirim boyle bır durum yasıyan varsa bana yol gosterebilir mi suan dipdızlak bı bavulla dısarda kaldım kımse benı evıne kabul etmıyor