cok zorlanıyorum bazen anne olma isteği cok agir basiyo bazen gozyaslarim icime bazen disima akiyo. Benim hikayem 2 yil once basladi asik oldugum adamla evlendim. Ilk baslarda gorev sebebiyle ayri illerde oldugumuz icin yollarda gelip gitmeler oldugu icin zor olur diye bebisi erteledik ama hep icten ice istedik. Ama bilmiyorduk ki aslinda hic bise yapmasakta bebisimizin olmadigini.. Evliligmizn 9.ayinda esimin azosperm oldugunu yani hic sperm olmadigini ogrendik.o gun dunya durdu sanki zaman mi durmustu. Dr esime baba olamazsin demis tabi ben odada yoktum. Olsaydim nasil bi tepki verirdim bilmiyorum. Şaka gibiydi ilk duydugumda 1 hafta boyunca konusmadik bu konuyu ama okadar dolmusuzki ikimizde bi aksam agladik sarilarak.. Evet ben esimi cok seviyordum. Daha cok asik oldum esime. Cunku herseye ragmen beni teselli ediyordu. Daha guclu olmaya karar verdim. Dualara sigindik ikimizde dualar ediyorum ve hepte edecegim..cunku ben inaniyorumm birgun buraya hamileyim diye bende yazacagimm haykiracagimm. Bi kac ay sonra esim microtese olacak bende tup bebege hazirlanicam ameliyatla bulunursa ki Allahin izniyle bulunacak inaniyorumm insallah. Transfer yapilacak. Ve biz o gunleri gorecegiz.. Bu benim hikayem ve bu hikaye mutlu bitecek dualarlaa Allahin izniyle.. Hep dua ediyorum Allah evladi olanlarin evladini bagislasin bebeklerini bekleyenler saglikla kucagina alirlar insallah diye.. Birde suanda hikayemi okuyan herkesten Allah rizasi icin dua bekliyorumm. Cunku birbirimize ettigimiz dualar kabul olur biliyorum.. Buraya yazmaya devam edecegim. Konusuruz dertlesiriz sizde isterseniz