Arkadaşlar Merhaba,

cıkmaz da olduğum ve boyle bir konuyu herkesle konuşamadığım icin buraya yazmaya karar verdim.

24 yaşımdayken ilk evliliğimi yaptım. Hayatımda oldukca sorunlu bir donemdi iyice duşunup taşınmadan evlendim. İlk eşim evliliğimizin birinci haftası bana fiziksel ve psikolojik şiddet uygulamaya başladı. Sebepler yoktu bahaneler vardı. Ailemde bu evliliğe tamamen karşı olduğundan bir anda cantamı alıp gidemedim. Cok buyuk konuşurdum Allah başıma verdi. Kendi ayakları uzerinde durabilen bir kadın olmama rağmen ayrılamadım. Pek cok şeyin sonunda 2 yıl sonra boşanmayı başardım. İlk eşim benden 11 yaş buyuktu, hayata bakışımız, aile yapılarımız, eğitim seviyemiz hic uyuşmuyordu ve biz evlendikten sonra işsiz kaldı ve bir daha da calışmadı.

Bu buyuk kabusu atlattık sonra maalesef yakın zamanda ikinci eşimle tanıştım. (9 ay sonra). Gorunuşte hicbir puruz yoktu ve ruya gibi bir flort aşaması yaşadık. Ailesi vs şahane insanlar. Sonra evlilik teklifi ve yine pek duşunmeden bir EVET geldi. Şuanda 2 yılı biraz gecti evleneni ve yaklaşık 4 yıldır birlikteyiz.

Evlendikten sonra bazı şeylerin benim gormek isteyip de gorduğum ve bana anlatılan şekilde olmadığını fark ettim. Bu hayal kırıklıkları ve olanlardan sonra AŞK bitti. Eşimi hala cok seviyorum insan olarak, arkadaşım olarak. Ama bir erkeğe duyulan o aşk, hayranlık vs kalmadı.

Eşimin alkol problemi olduğunu gordum daha once birlikte cok alkol aldık ama sonra o evine ben evime. Aynı catı altına girdikten sonra alkol alınca karakterinin değiştiğini ve agresifleştiğini gordum. Evde kırılmadık şey bırakmadı, kendimi korkudan odalara kapadım, kapıları kırdı, komşular bağarış cağırıştan polis cağardı. Birkac kere beni darp ettim. Ama boyle dovmek gibi değil, itti kalktı vs.

Bunun yanında babası ile calıştığını sanırken babasının yanında calışmadığını babasının buna harclık gibi para verdiğini gordum ve kendimi kandırılmış gibi hissettim. Surekli evde oturması (tum ev işlerini yapsa da) da cok can sıkıcı oldu. Ne bir arkadaşımı ne ailemi davet edebildim ne o ev benim ben de o evin kadınıymışım gibi hissedebildim.

Turkce bilmediğinden ve pek girişken olmadığından bir tane arkadaşı yok ve birbirimizin dışında hayatlar kuramadık. Hayat benim icin iş-ev-tv-uyu oldu.

Ustune rahatına cok duşkun olduğundan benim horlamamı bahane ederek benimle odasını ayırdı salonu kendine oda yaptı. Ben de ust katta kendim uyumaya, uyumadan once okumaya vs başladım.

Alkol yuzunden evliliğimiz bitme aşamasına geldiğinden alkol aldığı zamanlarda (Ayda 1-2 gun) kendi ailesinde kalmaya başladı.

Alkol yuzunden bir kere birlikte eğlenemedik. Ne bir arkadaşımın duğunune gitmeye, ne bir yılbaşı ne de bir keyif yapmaya cesaret edemedim ki ben alkol almayı gercekten seven bir insanım onu da elimden aldı.

Butun bunlar beni yıpratıp aşk gidince her şeyi gozume batmaya başladı. 3 yıl boyunca bir kere bile hissetmediğim kulturel farklarımız beni bunalıma itti. Ayrıca aşırı gamsız oluşu, butun gun tv izlemekten başka bir şey yapmaması benim gibi kulturel anlamda aşırı iştahlı biri icin cok can sıkıcı olmaya başladı. En basit haberlerden bile konuşamamız, benim yaptığım hicbir şeyi anlamaması, ilgilenmemesi en basitinden SOHBET edememiz beni derin bir yalnızlığa itti ve neden bu evliliğe devam ediyorum ki diye duşunmeye başladım.

Once ailemi bir kere daha hayal kırıklığına uğratmak istemediğim icin hep icime attım ama o konuyu geri de bıraktım. Hayat bu ve ben eğer mutsuzsam onlar icin buna devam etmeyeceğim.

Eşimi dediğim gibi cok seviyorum insan olarak. O da beni seviyor eminim. Aşık olduğunu soyluyor ama ben sanmıyorum. Kimsesi olmadığından ben onun icin her konuda guvenli bir liman olduğumdan belki de bazı gercekleri goremiyor.

Evin neredeyse tum gecimi her şeyin takibi, alışverişi, tum sorumluluklar ben de. Turkce bilmemesi, calışmaması, her şey sanki onu benim cocuğum haline getirdi.

Ve burada her şeyi cok samimi olarak yazmak istiyorum ki gercekten bana fikir verebilesiniz.

Cinsel acıdan hicbir isteğim kalmadı, doktora gittim hormon testleri yaptırdım her şey normal, doktor psikolojik dedi. Cinsellik bana arada sırada yapılması gereken bir iş gibi gelmeye başladı ve kesinlikle zevk almadığım gibi bir an evvel bitmesini istedim. Ayda bir iki kere cinsel ilişkiye girmeye başladık.

En son olarak da işim gereği goruştuğum birisinden etkilendiğimi fark ettim ki ben hayatımda bir ilişkim varken asla kafamı cevirip kimseye bile bakmamıştım. Ama kendimi surekli bu şahsı duşunurken bulmaya başladım

Onu incitmek istemiyorum gercekten cok iyi bir insan ve elinden geleni yapıyor duzeltmek icin ama bazı şeyler duzeltilemez.

Bu durumda ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Onunla 10-20 yıl daha duşunemiyorum, onunla cocuk yapmayı asla ve asla duşunemiyorum cunku kendi 14 yaşında cocuk gibi ve ben bir cocuğun tum sorumluluğunu tek başıma asla ve asla ustlenmeyeceğim.

Onunla sohbet edemiyoruz hep aynı aptal sacma şeyleri konuşuyor (film, mac vs) ve ben onu dinlemek bile istemiyorum. Akşam eve gelip yemek yaptıktan sonra bulaşık gunluk işler vs 2-3 saat tv izliyoruz ve ben biran evvel yukarı odama cıkmak istiyorum. Bir tek pazar gunleri dışarıya cıkıyoruz zaten kucuk bir yerde yaşıyoruz sosyal hayatımız birlikte sıfır.

O hayatımda olmasa yapabileceğim şeylere ozlem duyuyorum hep, kacırdığım fırsatları, ozlediğim arkadaşları.

Kendimi onunla yapa yalnız hissederken yalnızlığın verdiği ozgurluğu de yaşayamıyorum.


Onun ilk evliliği ve kesinlikle boşanmak istemiyor daha dun akşam konuştuk. Cok uzuluyor tamam şoyle yapıcam boyle yapıcam diyor ama ben onunla paylaşamadığım her şeye cok sinirleniyorum. Bu tamamen onun sucu da değil. Sanırım aşk gidince gercekler su yuzune cıktı. Bir de bir kedimiz var ona ona da bakamaz onu da alacağım ayrılırsak ve o şuandaki evimizde yaşamaya devam edecek.Onu o evde yapayalnız duşununce yureğim paramparca oluyor ama kendimi de bu şekilde 5 yıl daha duşununce de paramparca oluyorum.

Onsuz bir hayatı duşununce bu vidan azabını işin icine katmazsak kuş gibi hafifliyorum ve cok mutlu oluyorum.
Keşke bir yerde calışsa etrafında insanlar olsa başka birine aşık olsa ve uzulmeden o beni bıraksa diye dua ediyorum ve sanırım bunu yapıyorsam ona karşı hic bir aşkım kalmamış.

Ne yapmam gerekiyor. Duşuncelerinizi benimle paylaşır mısınız?