Milyon kez konusu acılmıştır.
Kesinlikle onlerinde saygıyla eğiliyorum bu kadınların.

Artık yıldım ben gercekten. 2 gun kendime ozensem 3. Gun mutlaka paspal bakımsız bir gorunume burunuyorum. Bakımlı olmayi temiz olmak, iyi giyinmek, guzel kokmak, guzel bir makyaj ve sac olarak algılıyorum ben.

Calışan biriyim, pozisyonum iyi, ama hic calışan bir kadın gibi durmuyorum. Aksine universite ogrencisi gibiyim.

Sanki senelerdir kendime bir sey almiyormusum gibi eksiklerim de cok. Bunları tamamlamak icin maasimin ciddi bir kismini buna yatirmam gerekiyor. Bazen aslında var gibi geliyor ama ozel hayatimda iş kiyafetlerine kaldigim oluyor. Maddi acidan artık cok zor zaten.
İş hayatimda giydigim şeyleri ozel hayatımda giymek istemiyorum. Ama o donguye giriyorum.

Gecen yine amaan dedigim bir gundu. Calıştığım amirimin eşi gelmis. Sizi tanıştırmak isterim dedi. Kadın bir geldi şıkır şıkır, ben osman abi gibi. Ya o kadar kotu hissettim ki. Buna karşın yine işe bugun o tarz gidebildim. Kendimi anlamıyorum.

Asla aslalarim yoktur mesela. İş yerinde asla şunu giymem, asla şoyle gitmem gibi. Her şekilde gittiğim icin galiba
Ama iyi gorunmedigimde bir yandan uzuluyorum, kotu hissediyorum celişki ki yine aynı donguye girebiliyorum.

Yeni yılda kendime saygı gostermek değer vermek ve burdan başlamak istiyorum.

Neler yapiyorsunuz diye sormak istemiyorum, benim derdim nasıl sureklilik saglayabildiginiz. İcinizden cok mu geliyor. Bana her gun ama her gun aşırı zor geliyor. Bu işin puf noktası nedir@ yaptıkca mı yapasiniz geliyor? Bu sureclerden gecip artık bakkala bile bakımlı gidiyorum diyenleriniz oldu mu?