Herşey yolunda giderken, hayatımızı darmadağın eden en buyuk sıkıntılardan biri olumun size yada sevdiklerinize yaklaşmasıdır aslında...ben her ikisinide yaşadım, babamın kanser olduğunu oğrendim henuz 19 yaşındaydım 1,5 yıl mucadele edebildi kaybettim...kolum kanadım dunyamdı babam...onun bana kazandırdığı maneviyat verdiği sevgisi ve oğutleri yol haritam oldu.. ve yıllar gecti bir gun aynı kanser turuyle tanıştım, Mide CA evre 4 hemen babam gecti gozlerimden...28 Nisan 2010 yılında ise 33 yaşında Ege Universitesi Tıp Fakultesinde aldığım bu tanıyla buyuk bir cerrahi operasyon gecirdim...Ameliyatımı Prof.Sinan Ersin yaptı...Midem komple alındı Patoloji'ye gonderilen parcada en kotu hucre "Taşlı Yuzuk" hucreli olduğunu oğrendim...Kemikler, lenf nodları, sol surrenal bobrek ustu bezimde ve sol akciğerde metastazlarım olduğunu oğrendim....1,5 yıla yakın cok ağır kemoterapi aldım, uzun sure tekerlekli sandalyede kaldım yuruyemedim...
Olumu nefesimde hissediyordum Allah'a tevekkul ettim, umudumu hic yitirmedim...tedavi suresinde tanıştığım cok sevdiğim yol arkadaşlarımı kaybettim...Rabbim kimseyi bu ağır hastalıkla sınamasın....bu surede ne hayallerimden ne de mucadelemden vazgectim...bir gun cok sevdiğim birisiyle evlenip anne olacağım derdim....08.03.2015 yılında sevdiğim insanla ne mutlu ki evlendim tek dileğim anne olmaktı, bebeğimi kucağıma alacağım anın hayalini kurdum,beni hayata bağlayacak yaşadığım bu sureci bana unutturucak en buyuk umudumdu evlat sahibi olmak ,ama olmadı...bir enkaz daha yaşadım...
kemoterapi oncesi yumurtalarımın toplanıp saklanması gerekirken unutulduğunu oğrendim, yumurta rezervim butun hormonlarım berbat durumdaydı...kansere yakalandığımı oğrendiğim an kadar canımdan can gitti...bir an once tup bebek yaptırıp anne olmanın mucadelesine girdim...kendi hastalığımı unuttum anne olma hayali bile bambaşkaydı....duğunumzden ayırdığımız parayı bunun icin harcadım...Kanser hastası olduğum icin iyi bir merkez olsun diye İzmir İrenbe Tup Bebek merkezini sectik...Paketi ayrı para, SGK ile anlaşmalı değil...1,5 yıla yakındır 15.000tl yakın para harcadık 3 embriyo elde edildi ve bize soylenen 7-8ve 5 hucreli cok kaliteli embryolarımızın olduğu ve dondurulduğu..Rahim duvarım inceliği nedeniyle uzun sure transfer gercekleşmedi, nede olsa elimizde embriolarımız var diye rahat davranıyorduk, heyecanla bir gun embriyolaromın transferini bekliyorduk...doktorum aylarca tedaviden sonra rahim duvarı kalınlaşmadı ama ben uygun goruyorum 16.09.2016 Cuma gunu yapalım dedi...İcimde umut kurduğum hayaller ve rahim duvarım cok ince olduğu icinde korkularımda vardı...cok zor elde edilen 3 embriomuza yazık olmasın diye gece gunduz surekli dua ediyordum...tek umudum beni hayata bağlayan yaşama sebebimdi onlar...transfer gunu geldi, bana verilen randevu saati 14.00 iken beni 11 de aradılar, doktorumun merkezden ayrılmak zorunda olduğunu acil gelip transferimş gercekleştireceklerini soylediler, panik yaptım mesanemin suyla dolu olması gerekiyordu, su icmeye başladım, dualarla gittim tum sevdiklerim eşim yanımdaydı....transfer odası icin hazırlandım kalbim yerinden cıkıcaktı...anne olmama az kalmıştı...yanıma laborant olduğunu soyleyen biri yaklalştı dediki Merve Tıraşcı Demir Dondurulan 3 embriyonuzdan 2 si bozuldu diğer elimizde kalanda hucre kaybına uğradı...neden nasıl olur diye ağlamaya başladım nefesim kesildi...tam transfer anımda boyle bir vicdansızlık olamaz....yazarken dahi ağlıyorum...neymiş ısı kaybına uğramışlar...diğer embriyoda 8 hucreyken 6 hucre olmuş...10 dk.yakın hıckıra hıckıra o iğrenc muayane masasında ağladım...tek embrio ve hasarlı nasıl bir hayalim olabilirdi...Doktorum girdi hasta bu şekilde ağlarken nasıl transfer gerceklştirebilirim dedi, soruyorum sizlere gulmelimiydim....bir de erken cağırmaları yuzunden sonda takıp mesaneme su doldurdular...Psikolojim, hayallerim, umudumu elimden aldılar ve o ana kadar embriyo bozulması diye birşey duymadım bilgilendirilmedim, kahroluyorum! Eğer bozulma ihtimali olduğunu bilseydim tedaviden vazgecerdim...once rahim duavarımı kalınlaştırıp ardından sıcak transfer yaptırırdım....
Benim yaşadığım acıların cektiğim sıkıntıların kurduğum hayallerimin umutlarımın ne anlamı vardı ki, ağlaya ağlaya 6,5 mm olan rahim duvarıma hasarlı olan tek embriyoyu koydular...Gunahları boynuna bilemiyorum beni erkenden cağırmaları bile yaşadıklarımın bi parcası....belki o bile bozulmuştu...Elinizi vicdanınıza koyun benim yaşam kaynağım olan bu embriyolarımın bir hicmiş gibi bozulduklarının soylenmesi, yapılan transfer sonunda gebeliğin gercekleşmediğini oğrenmem...takılan sonda yuzunden sistit olup yerimden kalkmamam gerekirken 5dk.bir lavoboda olmam, acıkcası butun talihsizlikler beni buldu, paramparca olmam dağılmam hakmıdır bana, ya da benim gibi mucadele eden anne adaylarına!
Yumurtalar toplanması icin ayrı, saklanması icin ayrı ucret alıyorlar ama transfer gunu hazırlarken nedense bozuluyor,hicbir yaptırım olmadığı icin rahatlıklada soyluyorlar, sizde 1,5 yıl boyunca ağlayarak yaptığınız iğnelerle ,kanser hastası olarak kullandığınız ilacların riskini goze aldığınızla bozuk bir piskolojiyle,umutları yıkılmış halde kalıyorsunuz ...En kotusude yumurtalar cok guzel ,embriolarımız cok sağlıklı herşey yolunda biz yaparız, biz ederiz siz merak etmeyin deyip cok guzel bir tablodan sonra malesef elimizden geleni yaptık diyerek herşeyin son bulması,
Şimdi duşunuyorumda ta başından bu yana beni hasta değil muşteri olarak gormuşler bu kadar badireler atlatan mucadele eden acılar ceken bir anne adayına bunlar yaşatılmaz, bu yazıyı yazmamın sebebi bu kadar egosu yuksek kendilerini muhteşem gosteren ozel merkezlere devlet buyuklerimizin bir yaptırımı olmalı diye duşunuyorum, ben mağdur oldum, caresiz kaldım başka anne adaylarının başına gelmesin...
Saygılar....
Merve TIRAŞCI DEMİR