Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle cok iyi anlaşıyoruz bugune kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mukemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun cıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir cocuk.
Gorumce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar gorumce calıştığı icin oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size cocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha once boyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Cocuk inanılmaz ilgi isteyen bir cocuk ve herkesi yonetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Ornek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz cocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana donuyo kivi gecebilir mısın x oyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım onumde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce kusuyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları carpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama cocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Cunku emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gozlerımın icine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo soyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği icin cocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lutfen sen verir misin diye.
Gunde 5 6 kere goruntulu arıyor eşimi benı acmıyoruz. Acana kadar arıyor. Acınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer acana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu acmadı dıye annesıne aratıyor.

Bir iki kere acil işleri olduğu icin bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hic zorlamadı. Kapıdan iceri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği gorucem dediği icin bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka gorsun cıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su iciyorum icmesin.
Mama iciriyorum icmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun sure gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tum oğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka cocuklarla da ilgilendikleri icin cocuk ağlamış.
Cocukla yalnız kalmaktan cekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya calıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gozlerimin icine baka baka bana iftira atıp guluyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor acın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi cocukla boyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum