Merhabalar. Ailemle ilgili bir sorundan bahsedip tecrubeli yaşı buyuk birilerinden akıl almak icin buraya yazıyorum.
Annem ve babam 30 yıllık evliler. 2 kardeşiz ben 19 abim 28 yaşında.
Kısaca anlatayım babam evlatlık alınmış bir cocuk, oz babası oldukten sonra annesi de bir aileye babamı verip başkasıyla evlenmiş. Babam şu an 59 yaşında ve babaannemi gecen sene Kasım'da bulduk daha birkac aydır goruşuyoruz. Annem 47 yaşında, cok zor şeyler yaşamış ozellikle uvey babaannem ve uvey dedemden cok cekmiş. 18 yaşından 37 yaşına kadar cişini tuvaletini tutamayan 2 yaşlıya bakmış mide kaldırmayacak işler yapmış. Son 10 yılı da babaannem alzheimer olmuştu o hali daha da kotuydu ve annem bunu da cekti cok kucuk olmama rağmen hatırlıyorum o pislik dolu hayatı.
Şimdi bulduğumuz oz babaannemle haklı olarak annem cok icli dışlı olmak istemiyor.
Tam koşesine cekilip kafa dinleme rahatlama yaşı. Yaşadıklarını unutmaya calışıyor surekli terapiler yapıyor psikiyatristle goruşuyor.
Babam ise yeni babanneme de aynı şekilde baktırmaya niyetli, kadının bizden ayrı 3 cocuğu var ve bu zamana kadar bu şekilde yaşamış. Hasta olduğunda bize gelmeli ve kendisini iyileştirene kadar bakmalıymışız, başka ilcede yaşıyor buraya merkeze geldiğinde istediği kadar evimizde yatıp kalabilmeliymiş ve evimiz misafir ağırlayacak durumda değil, tatile birlikte gitmeliymişiz, annesiyle yaşayamadıklarını yaşamak istiyormuş.
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi goruştu, babamın olcuyu kacıracağını anlayınca ben goruşmek istemiyorum kaynanadan payıma duşeni aldım dedi. Bunun uzerine 2 koca insan evlensek torun sahibi olacak insanlar cocuk gibi haftalarca kus kaldılar herkeste surat 5 karış. En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu acıldı ve cok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gozunu kırpmadan boşanır hic duşunmez bile. Yanlış duymadınız bunlar yeni evli toy cift falan değil 47 59 yaşında insanlar.
Kendimi gercekten cok buyuk bir yuk altında hissediyorum ama bu yuku cekemeyecek kadar da kucuğum. Abim zaten cok yoğun calışıyor geceden geceye goruyoruz. Kendi hayatıma kariyerime eğitimime odaklanacağım zamanda sabah akşam aklımda bu var ne zaman aklıma gelse gozyaşlarımı tutamıyorum. İcinde bulunduğumuz duruma annemin cektiklerine ağlıyorum sonra babama kıyamayıp ona ağlıyorum sonra aşık sandığım anne babanın meğer birbirine katlanmak zorunda olduğu icin ayrılmadığını hatırlayıp ona ağlıyorum ve ağlamaktan başka hicbir şey gelmiyor elimden. Annemle konuşuyoruz derdi icine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gercekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gosterilmeli... Şimdiden teşekkur ederim fikirleriniz icin...