Şu an bu konuyu actığım icin cok nankor hissediyorum, hele az once bir konu okudum o kadar uzuldum ki, şu an berbat bir insan olduğumu hissediyorum. Ama cıkmazda kaldım, hicbir şey yapamıyorum. Birkac gun once sınavdan dolayı aşırı stresli olduğumu yazdığım bir konu acmıştım. Sanırım tek sıkıntı sınav değilmiş. Başlığa da yazdım. Birkac sene once bipolar tanısı kondu. İlaclarımı duzenli kullanıyorum, cok iyi bir noktaya gelmiştim. Dort beş ay once ilaclarımı bırakıp atak gecirdiğim bir donem oldu ama akıllandım ve bir daha bırakmadım. Bu aralar hic aksatmadan iciyorum, sadece bir iki kere unuttum. Ama bircok belirtim geri geldi. Şu an normalim ama gunun coğu zamanı kendimi kaybetmiş halde oluyorum. Hareketlerimi kontrol edememeye başladım. Kendime zarar veriyorum ve inanın bana bunu engelleyemiyorum. İnsan nasıl engelleyemez diyebilirsiniz ama gercekten kendimi kontrol edemiyorum. Mantıklı duşunemiyorum. Algılayamıyorum. Cok durtusel hareketlerim var. Sonrasında pişman oluyorum ama o anlarda kendimden gecmiş gibi oluyorum. Kendine zarar verme maalesef sadece kesme olarak değil. Hic ihtiyacım olmayan ilacları icme şeklinde de oluyor. Az once 17 ilac ictim, bunlar duzenli kullandığım ilaclarım değil. Kolumda iki tane yeni kesik var zaten. Bazen hicbir şekilde engel olamıyorum. Onceki uc gun surekli ağlıyordum, kendimi hic tutamadım. Gozlerimi hic o kadar şiş gorduğumu hatırlamıyorum. Uykusuzluk cok yaşadım. Hafızam cok kotu. Mantık yurutmekte cok sıkıntı yaşıyorum soru falan cozerken. Bir saniye once yaptığım şeyi hatırlayamadığım bile oluyor. Sarhoş gibi geziyorum ortalıkta. Bir de gunun belli bir bolumunde ozellikle de geceleri inanılmaz bir enerji patlaması, aşırı bir coşku, anormal kahkahalarla giden bir durum yaşıyorum. Yerimde duramıyorum, surekli bir oraya bir buraya koşup nefes nefese kalıyorum, surekli hayvan gibi kahkaha atıyorum. O da mani sanırım. Ve onu da hicbir şekilde engelleyemiyorum. Ve işin kotusu o kahkahaları atarken bir anda durgunlaşıyorum, gozlerim doluyor, deli gibi ağlıyorum. Surekli konuşan bir durumdan ağzımı acacak kadar bile enerjim olmayan bir hale geciyorum. Olum duşuncelerim var aynı zamanda ama kontrol etmek icin kendimi zorluyorum, bunların gercek olmadığını, hastalığa bağlı olduğunu kendime hatırlatmaya calışıyorum. Ama kendime bir anda bir durtuyle bir şey yapıp kendimi oldureceğim diye korkuyorum cunku o anlarda mantığım kapanıyor, en son boyle olduğunda intihar girişiminde bulunmuştum, bir ay sonra tekrar denemiştim, ertesi gun de psikiyatri servisine yatmıştım. Ve şu anda da o gunlerdekinden pek bir farkım yok. Bir de o ilacları aldıktan sonra her ihtimale karşı telefonuma ufak bir mektup yazdım, ailem durumu anlasın diye. Doktorumu aradım, ulaşamadım. Mail attım, cevap vermedi henuz. Acil dedim ama gormedi mi ciddiye mi almadı bilmiyorum. Sanırım abarttığımı duşundu. Ne yapacağımı şaşırdım. Lutfen yargılamayın gercekten kontrol edemiyorum bunları. Şu an iyiyim ama beş dakika sonrasını bilmiyorum. Şu saat oldu bir gram uykum yok, ben uykuya cok duşkunumdur bu benim icin normal bir durum değil. Ya atak halinde yapmamam gereken bir şey yaparsam? Cidden korkuyorum. Ne yapacağım ben? Nolur kızmayın. Sadece icimi dokmek istedim. Belki onceki konularımı okuyanlar bıkmıştır benden, kızarlar, abartıyorsun derler, hastalığını kullanıyorsun derler ama yemin ederim değil. Sadece o kadar caresiz kalıyorum ki buraya yazmaktan başka carem kalmıyor. Cok ozur dilerim.