sonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.surekli sorar gozlerini kısar suzer dinlerken hatta.diğerleri de oyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben oyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?