7 yıllık ilişkim biteli 7 ay olacak ama ben kendimi henuz toparlayamadım. Birlikte olduğumuz gunden beri surekli ayrılıp barıştık. Ayrılmalarımıza sebep onun davranışlarıydı. Benim kadar emek vermiyordu bu ilişkiye ama ben tum bu olanlara rağmen ondan vazgecemiyordum. 1 yıl once yeniden karşıma cıktı, her şey o kadar hızlı ilerledi ki bir anda kendimi ailesinin karşısında buldum. Universite son sınıftım KPSS'ye hazırlanıyordum evlilik icin erkendi yani fakat babası ailenle tanışsak yuzuk taksak dedi ben durumu acıkladım ama pek de ikna olmamıştı. 5 ay konuştuk, babam soruyor ne zaman tanışacağız diye soylenip duruyordu. Sonunda annesiyle bir oğle vakti geldi ama pek de olumlu bir sonuc alamadık. Annesi annemle doğru duzgun konuşmadı, o kadar hazırlık yapmıştık pek değmedi acıkcası. KPSS gecene kadar 1 yıl bekleyelim dedik ama pek de oralı olmadı annesi. Birkac hafta sonra da ayrıldık. İlk başta babamla sıkıntılarım var deyip kactı benden sonra anladım ki ayrılmak istiyor da benden bekliyor. Ben bitirdim sen bilirsin deyip hayatımdan cıktı. Ben uzunca bir sure kendime gelemedim, annem de beni oyle gordukce daha fazla uzuldu. Geceleri ağladığıma şahit oldu hem kızdı hem uzuldu. Hicbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor, geziyor, tozuyor. Sosyal medyadan surekli farklı kızları takip ediyor. Hem verdiğim emeğe acıyorum hem de ben hÂl kendimi toparlayamamışken onun hicbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesine uzuluyorum. Bu zamanları nasıl daha kolay atlatabilirim? Benimle aynı durumları yaşayanlar varsa tavsiyelerinizi beklerim.