Oncelikle herkese gunaydın,
Kısa bir suredir iletişim kurduğum biri var. Yuz yuze nadir de olsa goruşuyorduk, iletişimimiz coğunlukla telefonla konuşma veya goruntulu aramayla devam ediyordu (cunku kendisi farklı milletten ve farklı bir ulkede yaşıyordu). İki hafta once Turkiye'ye geldi, burada yaşamak istermiş. Ev bulana kadar bende kalmak istedi, uc gecedir birlikteyiz (aynı yerdeyiz, yanlış anlaşılmasın

"Friendzone"da olsaydım, hic olmazsa oradan cıkmak icin şansım az da olsa vardı. Sonucta sadece arkadaşı olarak kalırdım. Ama bu durum cok... cok farklı ve işin garibi, bu alana ilk kez duşmuyorum. Ama şimdi ismi var en azından.
Ona karşı sozel iletişimimi duşurdum, evin tek ortak bolumu mutfak olduğu hÂlde o varken oraya bile giremiyorum. Neyse ki cumartesi gunu gidecek. Bundan sonra konuşur muyuz, onu da bilmiyorum. Kendisi bana durmadan nasıl hissettiğimi soruyor, "gercekten merak mı ediyorsun, yoksa sucluluk dereceni mi olcmeye calışıyorsun?" dedim en son. Ki suclu da değildi bence. Duygularımızı secemiyoruz sonucta.
Bu duruma defalarca duştuğum hÂlde sebebini bir turlu bulamıyorum, cunku friendzone kadar durulmadı uzerinde. Bu durumu yaşayanınız, yaşamış ve atlatmış olanınız var mı? Hoşlandığımız kişi bizi neden kardeşi gibi gorur? Şimdiden teşekkurler.
Yeni gorenler icin EDIT: Misafirim gitti, o istemediği icin konuşmuyoruz artık.