26 yaşındayım, universiteden mezun olduğumdan beri calışıyorum. Okul oncesinde ucretli oğretmenlik yapıyorum. Asgari ucret bile alamıyorum. Aldığım parayla hem ailemi gecindirmeye calışıyorum hem kendimi. Anne ve babamın yaşı baya var, calışacak durumda değiller. İşten gelince de kpssye calışıyorum ama yorgunluktan hemen yatağa devriliyorum, masada duramıyorum bile.

Ustume başıma hic kıyafet alamıyorum. Bir siyah pantolonum var birisi dar birisi de bol paca. 3 tane kazağım birkac tane de hırkam var. Bir tane botum ve bir de spor ayakkabım. Bunları surekli yıkaya yıkaya giyiyorum. Ne kadar temizliğime onem versem de artık renkleri soldu. Ben eskiyim diye bağırıyorlar.

Birilerinin yanında yururken ezik buzuk yuruyorum. Hic rahat olamıyorum. Bazı kafelere giremiyorum bile utandığımdan. Kimse bilmiyor. Hep bir bahane uyduruyorum. Ki girsem bile sadece cay icebilecek kadar bir butcem oluyor. İnanın bazen ay sonunda cebimde sadece 1-2 lira kalmış oluyor.

Bu arada 6 yıllık da bir ilişkim var. Erkek arkadaşım bu konuda asla bir şey soylemedi. Ama bugun cok ağladım. Bi kafede buluştuk. Kendisi bi tarafa bakıyordu surekli sonra ben kendisine bakınca da hic bakmamış gibi davrandı kac kere. Sonra bende bi bakayım dedim arkamda ne var yada neye bakıyor diye. Baya guzel giyimli ve kendisi de baya guzel sarışın mavi gozlu bir kız vardı. Meğersem ona bakıp duruyormuş. Gercekten cok guzel cok cekici bir kızdı. Kendimi o kadar kotu ve ezik hissettim ki.. Bir bahaneyle kalkıp eve dondum. Ne tepki vereceğimi bilemedim bile.


Cok kırgın hissediyorum. Artık iş harici evden cıkacağımı duşunmuyorum. Cok uzgunum cok cok. O kadar ozguvensizim ki. Size icimi dokmek istedim anlarsınız beni belki diye . Cok teşekkur ederim okuduğunuz icin