Gunaydınlar hanımlar. Şimdi anlatacağım konu ile ilgili fikirlerinizi cok merak ediyorum. Gecen hafta benim doğum gunumdu. Bende evli olarak ilk doğum gunum olduğu icin biraz beklentimi yukseltmiştim. Cunku her doğum gunumde evlene dek eşimle başka şehirlerdeydik. Doğum gunumde cok kar yağdığı icin okullar tatil oldu bende evdeydim. Eşimde işten erken cıkmış pastasını hediyesini almış sade bir iyiki doğdun ile doğum gunumu kutladı. Ben hic bozuntuya vermedim. Sarıldım teşekkur ettim. Sonrasında akşama yemek yapma dışarıya cıkalım dedi. Tamam nereye gidiyoruz dedim. Nereye gidelim dedi. O an inanılmaz değersiz hissettim kendimi bir plan bile yapmamış oturup duşunmemiş diye. Benimde hemen yuzume yansır zaten anladı tabi. Ne olduğunu sordu bende anlattım. Daha ozel hissetmek isterdim benim yerime duşunmuş olmanı isterdim dedim. Sonra tarıstık. Havanın nasıl olacağını kestiremedim sana pastayı verirken kusura bakma dedim kafamdaki bu değildi dedim(maalesef tartışma oncesi ben buraları hic hatırlamadım)canının istediği bir yer vardır belki diye duşundum dedi. Neyse sonradan uzuldum tabi. Kendimi de haksız buldum. Ama tartışırken ettiği konudan bağımsız sozler beni cok uzdu. Bende ben senin kişiliğine birleyen demiyorum bu konu ozelinde konuşuyorum ama sen surekli benim kişiliğime konudan alakasız şeyler soyluyorsun dedim. Sonra doğum gunumde gece 11 e kadar eve gelmedi oyle tek başıma evde bıraktı. Bende gururuma yediremedim. Geri adım atamadım. Onu da cok ozledim. Ama aynı sozleri soyleme cesaretini vermek istemediğimden bir haftadır aramız boyle.
Ben değer gormemekten korkuyorum ve bu panikle her şeyi mahvediyorum sanırım

Not: Bir onceki doğum gunumde de alacağı hediyeyi bana sormuştu. O zamanda boyle bir guzel tartıştık. Az ders al dimi anla işte boyle yapma bir daha da beni de vicdan azabına surukleme
