Herkese merhaba.
Sorum aslında burada herkesin boşanma hikayesini anlatması değil, birisine gercekten artık boşan dediği olayı neydi?
Yada nasıl oluyor tamam artık boşanmaya karar verdim demek. Aldatma, şiddet affedilmemeli evet ama tek sebebi bunlarmı olur?
Değersizlik, sizi yonetmesi, evlilikte bircok şeyi onun planına gore yaşamak, ilgisizlik.
Hemde kadın olarak ruhumu ilgisiz hissetmek. Cok farklı iki kutup gibi olduğumu duşunuyorum artık benim doğrum ona yanlış onunki bana.
Evlendik artık ne ilgisi hergun seni seviyorum mu diycem. Ahh ah oysaki nekadar ufak şeyler mutlu eder bilmiyor ki..
Herkesin anlatamadığı paylaşamadığı şeyler olur illaki daha yazamadıklarım var.. Pes ettiğiniz noktada nasıl karar verdiniz yolun sonunun geldiğinize.
1 kızım var omrum Allah ayırmasın 4 yaşında onsuz asla yol cizemem, aldığım maaş 2850tl ortaokul mezunuyum mesleğim yok
garson olarak calışıyorum şu an pandemi var diye ucretsiz izindeyim martta doneceğim işime. Nafaka hayal değil olamaz zaten baya borcu var eşimin babasının uzerine olan evde oturuyoruz sigortası dahi yok şofor olarak abisinin aracında calışıyor kazancı guzel oluyor ama elden maaş alır maaş yuksek diye sigortası yok. İşsizim der oyle bir durumda cunku boşanmayı asla istemez duşunmez. Ona gore evlilik calış, para kazan, yat kalk gecsin gunler. Yoruldum artık mutsuzum cok cok mutsuzum yazıp yazıp siliyorum konuyu uzatıyorum diye neyi nasıl ifade edeyim okadar karışığım ki. İcimi dokmek icin 2 deftere neler yazmışım gecen gun okudum da kendi halime ağladım inanın. Nasıl o cesaret gelir kendime guvenim yok okumadım... Ahh kızım okusun istiyorum okutacağım da onu elbet calışırım ama hep onunla 2 kişilik hayat istiyorum artık. Onunden tabağını kaldırmayan, ictiği soda şişesini, kurdanını bile benim atmamı bekleyen annesiyim gibi hissettiğim adamdan yoruldum kızlar. Evlilik bana gore değil 1kez yaşadım artık sadece kızım olsun istiyorum hayatımda yapamıyorum ben evliliği en olmaz şey bana gore evlilik. Ama kendime hic guvenim yok nasıl ustesinden gelirim diyip katlanıyorum. Annem erkek kardeşimin cocuğuna bakıyor bir oturuyorlar bekar kız kardeşim var ev kredisi oduyorlar onlardan beklentim yok Allah onlara kolaylık versin diyorum. Herkes mutlu sanıyor kime ne anlatayım. 2 arkadaşa fikir sordum erkek işte cayını ister suyunu ister getir nolcak bizim kocalar cok mu romantik evlenince hepsi boyle mantığı. Mesela su cay getirmek değil ama kimse anlamıyor. Eşime de uzuluyorum kızından oda ayrılmak istemez ki onun icin de ayrı icim yanıyor tamam omur boyu babası tabi ki ama her akşam gormiycek,,kızım da babasını ozliycek herşeyi ayrı ayrı uzuluyorum. Bahane değil kızlar bunlar icimi kemiriyor. Karar vermesi bile zor bişey miş bu ama mutsuzum ben boyle cok cok farklıyız onunla bunu sevgili, nişanlılık donemde hic fark etmedim cunku o zamanlar gozlerimin icine bakıp ne diyeceğimi anlardı saatlerce konuşurdu, hissederdim seviliyordum şimdi bana hic vakti olmuyor, onun soğuk yapısından icimden geldiği gibi davranamıyorum kendim olamıyorum artık sırf ona ayak uyduracak biri olmak icin
Terapiste falan gitmez istemez oyle şeyleri kendini ifade edemez diye. İcimde dinmeyen şeyler var diner sandım ama dinmiyor.. Bunun ustesinden gelen hanımlar nasıl başladı cesaretiniz. Boşanmak icin sebebiniz neydi? Ben abartıyormuyum genelde boyle mi evlilikler. 