Hanımlar merhaba.

3,5 yıllık evliyim iki cocuğum var. Başından beri evliliğimdeki tek buyuk problem kv oldu defalarca boşanmayı duşundum ama eşim hep dondurdu. Artık donmek istemiyorum ama bu kadın bende kaygı bozukluğu oluşturduğu icin sağlıklı duşunemiyorum bu yuzden fikir almak istiyorum. Boşanmak istemekte haksız mıyım bilmek istiyorum. Cocuksuz olsam haklılık umrumda olmazdı ama cocuklar varken fevri davranmak istemiyorum. Eşimi sevmiyorum diyemem ama akıl sağlığımı daha cok seviyorum bu yuzden bitmesi gerekiyorsa bitsin kafasındayım artık. Hemen ozetliyorum olayı.

Kv 60 yaşında, bizden uzakta memleketinde yaşıyor ve kocasından ayrılmış. Bekar Erkek kardeşiyle yaşıyor. Eşim dışında bir de kızı var o da bizimle aynı şehirde yaşıyor evlenip taşındı. Yani kv iki cocuktan da uzakta.

Evliliğimizi kesinlikle istemedi cunku hızlı evlendik ve ona gore erkendi. Bu yuzden cok takılmadım şahsi bir şey yok diye ama evlenince olay kişiliğime saldırmaya dondu. Uzakta olmasına rağmen sık sık gelip kalmak istiyor bense istemiyorum cunku bana defalarca hakaretler etti. Adil bir şekilde soyleyeyim ben de ona her zaman cevabını verdim hatta artık o kadar abarttı ki ben de ona hakaret etmeye başladım. Karşımda 60 yaşında değil 16 yaşında biri var sanki. Kısacası saygı duymuyorum ona ki başta sizli bizli konuşan saygıya cok onem veren biriydim ama beni de kendisi gibi mahalle karısına cevirdi. Zaten boşanma isteme sebeplerimden biri bu, bu kadın yuzunden oluştuğum kişiye inanamıyorum.

Daha iki ay once gelmişti ikinci cocuğumun doğumuna (istemediğim halde). Bu arada eşim olacak adamı da asla affetmiyorum lohusa halimle benimle kac kere tartıştı annem de gelsin diye benim annemin yanında. Hatta annem o zamana kadar hep damadını tutan beni fevri bulan annem ona cok sinir oldu lohusa kadınla bu kadar uğraşılmaz diye. Neyse gelmişti işte iki ay once, şimdi hanfendi yine geldi.

Yahu daha iki ay olmuş ne diye geliyorsun haksız mıyım Allah aşkına? Anlaşabilsek neyse surekli kavga ediyoruz ve zırt pırt gelmeye calışıyor nefret ediyorum o kadının suratını bir daha gormemek en buyuk motivasyonum ayrılmak icin.

Pazar gunu gelmişti pazartesi kavga ettik ve benim ustume yurudu. Yapabilse beni dovecekti duşunun ben de onu ittim birkac kere. Yani sac baş seviyesine geldik ve hala burada duşunebiliyor musunuz? Beyinsiz oğlu da git diyemem o da benim annem modunda. Kadın bana beni yıldıramayacaksın gitmicem diyor hayatımda bu kadar yapışkan yuzsuz insan gormedim. O kavgadan sonra kac kere defol git evimden dedim ya duşunebiliyor musunuz? Kafayı yiyicem. Gunlerdir aynı evin icinde yuzune bakmıyorum buyuk kızım 2 yaşında arada onun yanına gidip geliyor salona o kadar. Akşam da oğluyla oturuyor bu yani. O kavgadan sonra eşime ya o ya ben dedi ben de dedim ki ben bu kadını bir daha gormek istemiyorum gerekirse boşanıcaz bitti.

Bunlar olurken eşimi soracaklar icin ozetleyeyim. Ne yardan geciyor ne serden. Yani karımı cocuklarımı bırakmam ama anneme de gelme diyemem diyor. Yani hanfendi istediği sıklıkta gelebilir ona gore. Karım sinir hastası mı oldu anksiyete hastası mı oldu umrunda değil. Herkes birbirine alışacak boşanmayı falan asla duşunmuyor.

Tabi bu rezillikleri ceken kendisi değil niye duşunsun?! Ben boşanmak istiyorum artık o kadının suratını gormek istemiyorum buradan da fikir almaya geldim.