30 yaşıma geldim. 10 seneye yakındır oldu atanalı. Cok şukur kendi aracımı aldım, ekonomik olarak bir sıkıntı yaşamıyorum, ailemle yaşıyorum. Ev işi vs. gormuyorum bile. Annem sağ olsun hicbir iş yaptırmıyor. Ben de haliyle aşırı alıştım bu tembelliğe. Ev iş-iş ev. Eve gelip yemek yiyip yatıyorum telefon elimde geziniyorum oyle nette. Canım hicbir şey yapmak istemiyor. Dışarı cakmak, gezmek gibi hicbir şey yapasım yok. Yalnızlıktan, tek takılmaktan asla sıkılmayan biriyim. Bu halimi bozmak istemesem de artık etrafıma baktığımda coğu arkadaşımın artık birer aile kurduğunu goruyorum. Evlilik icin gec kalmış gibi hissediyorum. Sanki sevilme hissini artık hic yaşamayacak gibi hissediyorum. Sessiz kendi halinde hep kadın arkadaşlarımla takılıyorum zaten işte de. Dert mi arıyorum bilmiyorum ki. 30 yaş sendromu varsa şu an onun tam icerisindeyim gibi. Dertleşmeye ihtiyacım var. Hepinize şimdiden teşekkur ediyorum.