Merhabalar ben 6 senelik evliyim bir kızım var 2 yaşında oğretmenim benim sorunum su ki eşim cok cimri. Artık boyle bir insanla yaşamaktan psikolojim bozuldu. Daha ne kadar devam ederim ne zman yeter artık derim bilmiyorum. Severek evlendik ve başta farketmedim bu durumu. Fakat zamanla kazandığım paraya karıştı harcamalarima karıştı ayrica bencil ve aldığımız herseye benim demeye başladı. Tabi basta boyle değildi cocuk doğunca daha beter oldu cimriligi de arttı kavgalarımız da yok kilo alımı az diye kavga cıkarırdı yok emmiyo mama ver diye mama verdim emzir diye kavga yatağa pisledi diye kavga yani ardı arkası kesilmedi her seye karisiyordu herseyden kavga cikariyorudu bende ailemden cok uzaktaydim dogudaydim buraya nasıl gelcekler uzakta nereye gider kime sığınırım diye hep sustum kustuk barıştık ama evimi bırakmadım cocuk beşikten duştu senin sorumsuzluğun dedi koluma yumruk attı cok konuşuyorsun diye tokat attı ama hep gurbetteyim diye sustum eylulde memleketime tayinim cıktı baktım burda hayat farklı ben senelerdir kendimi hep ezdirmisim oğretmen arkadaşlarım istediği gibi kıyafetini alıyor arabasını kullanıyor eşleri hediyeler alıyor pahalı bende alışveriş yapmak istedim eşim karışıyor okulum eve 10 km flan araba ile gideyim oğret diyorum vermiyor bi yere carparsın 150 milyarlık arabayi sana mı vercem diyor e bana alalım diyorum cocuğumun rızkını sana mi yedirecem diyor tabi bu arada direksiyon dersi de aldim fakat arabayi bana yine vermedi alamazsın dedi. iyi de benim de birikimim var hakkım var dedim. Artık kavgalar buyunce ailemi aradım ben ayrılmak istiyorum dedim babam eşimle konuşmuş iste sorun ne flan diye eşimde hala beni kotulemis yok yemek yapmıyor bana karşılık veriyor flan diye halbuki yalan kendini bir yerde haklı cıkarmak icin yapmış. Neyse eşim benle yine 1 hafta konuşmadı ama sonra barıştık. Arabanı git al diye bana 100 bin lira kadar para verdi. Sonra da butun hesapları ayırdı eve ne alınırsa ortak oducez diye sen bosancam dedin ev de yok sana arabani da git kendin al diyor. Bana zaten bsey almaz kızıma da almaz kendi ihtiyaclarımızı ben gideriyorum ailem asla bosanmama yanaşmıyor yapcak bsey yok arada cocuk var katlanacaksın diyor bende artık ne yapsam şaşırdım yani sizlere de icimi dokmek istedim dinleyen bir kimsem bile yok kendi halime herseyi unutup yaşamaya calışıyorum. Ne yapmam gerek nasıl davranmam gerek bilemiyorum ama hala kavga etmeyelim diye susmaya calışıyorum.