Bebek fikri onceki hallerime gore daha cazip gelmeye başladı ama korkularım da fazla.
Onceleri aklımı ozgurluğe duşkunluğum ,cabuk yorulmam, tembellik gibi sebepler karıştırıyordu. Tamam ben bunları aşabilirim dedim. Eşimle de uzun zamandır alıştık kafamıza gore takılmaya ,eşimle iyiyiz dediğim zaman cocuk olunca goruruz diyenler var yani o zaman eşlerin birbirine davranışı değişebiliyormuş, stres, tartışma artabiliyormuş boyle mi gercekten? Eşim de rahatlık acısından bana benzer cunku.

Bir de cocuk yetiştirme konusundaki takıntım. Şimdiye kadar eğitim,yetiştirme hakkında cok fazla şey okudum ,nerde nasıl davranılması gerektiğine kadar. Ama beni cevremdeki insanlar etkiliyor. Ben istediğim kadar guzel yetiştirmeye calışıyım diyorum, malesef cevre buna etki edecek. Ablam var mesela aşırı tartışmacı bir tip ağzına geleni konuşur fazla goruşmek istemem ama arada emri vaki gelip seviyesizce konuşup gider, yiğenim de ķucuk daha ama aynı şekilde her istediğini zorla yaptırır ,bağırır,kotu laflar konuşur. narsist ozellikler gibi ikisi de . Her iki taraftan buyukanneler ve buyukbabalar daha iyidir ama onlarda yeni nesil nasıl yetiştirileceğinden pek anlamazlar her şeyi cocuğun yanında konuşulmayacak şeyleri konuşabilirler. Yani diyorum insanın en yakın cevresi boyle olduktan sonra nasıl olacak gercekten kestiremiyorum. Herşey elimizde değil gibi.

Tabi ki yanlış anlaşılmasın cocuğun kendi karakteri olacak ben o konuda zorla birşey yapamam yani yetiştirmekten kastım mumkun olduğunca cocuğuma doğru davranmayı istemek