Merhabalar,cok zor bi ailem var.Anlatsam roman olur.Ben devlet memuruyum,oğretmenim.Ailemle hep ayrı yaşadım.Farklı şehirleydik.Pandemide tayin istedim ,geldim.Geliş o geliş,bir daha evimi ayıramadım.Hayatım zindan oldu.Cok zor durumdayım.
Annem 50 yaşında..Her şeyi biriktirir,işe yaramaz be varsa.Aşırı kaygılı.Ve ona gore insanlar cok kotu.Herkesin hedefi kendisi.Nir gun lazım olur diye her şeyi biriktirir.Ona gmre dunyanın sonu gelecek ve bir tek kendisi kurtulacaktır. Hastaneye tek başına gidemez.İşimin olması onemli değil,dediği saatte dediği yere goturmek zorundayım.
Bu halleri yuzunden,yıllar once zorla nişanlımdan ayrıldım.Hoş benim de ayrılasım vardı ama onun sebep olması beni cok uzdu.
Annenle alakalı inanılmaz travmalarım var..Ama bu hayat pahalılığında evimi ayıramıyorum.İstanbul gibi bir yerde uygun fiyatlı ev yok,ev olsa eşya alacak param yok.
Mutlu gunlerimde bir araba almıştım.Bir senelik borcu kaldı.Son care onu satmak ama kıyamıyorum.Benzin fiyatları zirve yapmış. Her ay neredeyse bir ev kirası kadar arabaya masraf yapıyorum,vergisi,muayenesi,sigortası,kaskosu... bitmiyor.Ama satnak da istemiyorum.
Ne yapacağım bilmiyorum.
Adeta bir cıkmazdayım.Annemi ve babamı toparlamak değil kendi hayatımı yaşamak istiyorum..