Bugun bu konuyu acıp acmama konusunda kararsız kaldım fakat icimdeki o sıkıntıyı başka turlu atamayacağım o nedenle okuyup vakitini caldıklarımdan ozur dilerim.
Konu başlıklarıma bakılırsa farkedilir ki bir suredir bebek sahibi olmak icin cabalıyorum belli bir yolda katettim sayılır tedavim de devam ediyor hali hazırda.
Fakat ben butun hamile arkadaşlarımdan uzaklaştım fotoğraflarını gormeye bile tahammulum yok, ne kadar şanslı olduklarını duşunmekten kendimi alamıyorum aramam gerekenleri aramıyorum kimsenin guzel haberini duymaya gucum yok gibi sonra duşunuyorum ne kadar kotu bir ruh hali kimsenin sucu değil ki bu, benim de sucum değil ama yok, icimdeki haset kemiriyor beni. Boyle olan ve bunu yaşayanlar var mı bu nasıl bir surec ki zorluğunu cektiğiniz bir durumun başkasında başarılı olmasına sevinmek yerine kıskanıyorsunuz belki de ben zaten kotu bir insan olduğum icin bu sureci boyle zor atlatıyorum herkes kalbinin ekmeğini yiyordur.