Selam
Cok uzun bir konunun ozetini gececeğim.İgrenc bir evlilik gecirdim zaten en başından olmaması gereken bana ve karakterime aileme ve yaşantı tarzıma hic uymayan bir adamla evlendim.Nasıl tanıyamadım nasıl kor olabildim bilmiyorum.Asktan gozum kor falan da olmamıştı ustelik resmen bunları yaşamam icin butun parcalar bir araya geldi ve ben hayatımın hatasını yaptım.Defalarca aldatıldım hicbir zaman insan yerine koyulup değer gormedim.Eve yeni bir eşya alındığı zaman bile fark edilir ben evin icinde fark edilmeden yaşadım.Her anı cok korkunc ve tranvatikti.Kendisi ve ailesi inanılmaz sorunlu insanlardı.Tum ezikliklerini benden cıkardılar her ozel gunum ağlayarak ve sorunlarla gecti.En son boynuzladigimda tek celsede bitirdim, donuna kadar aldım, herkese madara ettim.İcin soğudu mu deseniz hic soğumadi.Ama nasılsa başkasına aşık olabildim birilerine kendimi sevdirdim hele yoluma cok guzel baktım.Aklim bir gram bile geride kalmadı.Birbirimizden nefret ederek bosandik.Yani elimize verseler bir kaşık suda bogardik birbirimizi.Zaten boşanmaktan başka bir şey duşunemez olmuştum hayattaki en buyuk hedefim haline gelmisti.Ayrılinca cok mutlu oldum parangalarimdan kurtuldum dedim.Canim ne istiyorsa yaptım kimi istiyorsam onunla oldum.Derdin ne o zaman diyeceksin
Derdim ruyalarım cok sacma aklımda hic olmayan ruyalar goruyorum.Bosaninca bir gram gozyaşı dokmeyen ben ağlayarak uyanıyorum.Ruyalarimda evliliğimizde olduğu gibi hep bir acığını bulmaya calışıyorum telefonunu karıştıyorum, evraklarını kurcaliyorum, dolaplarına bakıyorum.Ailesiyle kavga ediyorum soyleyemedigim ne varsa soyluyorum, asagiliyorum, hakaretler, kufurler, beddualar gormeniz lazım.En guzel roman kavgaları az kalır yanında.Kalkinca da "Salak misin Cemile?" diyorum kendime.Muhtemeln bilincaltına attığım copler bunlar."Bana unutmayın ki hicbir şey olmaz" diye gezdigim icin oluyor.İcimde ona kuvvetli bir nefretten başka bir şey kalmadı ama onu bile taşımak istemiyorum.Cunku sevgiden cok daha guclu ve tehlikeli bir duygu.Gun icinde aklıma hic gelmiyor cok uzun zaman oldu zaten.Hatta baharın gelişiyle gonul yaylarim gevşemiş durumda birini surekli duşunup aptal aptal gulumsuyorum.Gun icinde Leyla gibi gezip gece bu kabuslarla uyanmak beni mutsuz ediyor.Yorgun uyanıyorum.Biliyorum ruya bu ne yapsak boş ama br cozumu var mıdır?