Kızlar Merhaba,
Yeni uye oldum. Kendi kendime duşunmekten o kadar yoruldum ki. Sonunda hemcinslerimin fikirlerini almak istediğimi farkederek burada buldum kendimi. Benim hikayem şoyle :
Ben sevgilimle 8 yıl once tanıştım ve arkadaş olduk. Fakat hayat bizi farklı şehirlere gonderdi ve goruşemedik. 3 yıl once tekrar konuşmaya başladık. Ve ilişkimiz başladı. Her şey masal gibiydi. Her sabah şiirlerle uyanıyordum. Farklı şehirlerdeydik , haliyle ozlem hat safhadaydı. Ayda bir bazen haftada 2 , anlıcağınız fırsat buldukca goruşmeye calışıyorduk. Okadar yoğun bir aşk yaşıyorduk ki karşılıklı, 1 sene sonra hayatımın aşkı dediğim adam bana evlenme teklifi etti. tabiki de evet dedim. Ama asıl her şey o zaman başladı. Benim babam pek sıcak yaklaşmadı. Aile yapılarımız uyuşmuyordu, aynı zamanda tahsillerimizde. O cocuk yaşta anne babasını kaybettiği icin calışmak zorunda kalmış, okulunu dışardan bitirmiş, ve dunyaca unlu bir grupla calışıyordu. Benim icin insan olması bana olan sevgisi herseyden onemliydi. Velasıl onunda işini değiştirmesi gerekiyordu. Cunku surekli yurtdışında olarak bir evlilik yurumezdi. Oda bunun bilincindeydi. Uzun uğraşlar sonucu ben babamı ikna ettim ve oda işini bırakıp istanbul a yerleşti. Nişanlandık. Cok mutluyduk. O burda kendi branşında iş buldu. Oncekinden 2 kat fazla maaş alıyordu ve dahada fazla alıcaktı daha sonrasında. Tek sıkıntısı cok yol yapıyordu, istanbul trafiğini biliyorsunuz. Duğun yerimizi tuttuk, kına gecesi icin yerler ayarlandı. Sonraları
ekstra işe gitmeye başladı bizimki. Borclanmadan kimseye minnet etmeden herşeyimi yapmak istiyorum dedi. Tamam dedim. Ama zaten borclanmamıştık hic ve benim ceyizim mobilyalar her sey hazırdı. Ve goruşememeye başladık. Doğal olarak kavga etmeye başladık. İlişkimizin basından beri kavga ediyorduk zaten ama ben onemsemiyordum. Cunku ya kıskanclık oluyordu sebep yada goruşememe. En sonunda oda artık tahammulsuzleşti. Ve benimle goruşecegi zamanlarda bile ekstra işe gitmeyi tercih etti. Kavgalarımız arttı.
şiddetlendi. Her tartışmamızda yapamıyorum , olmuyo, bittim, yoruldum diyordu. Gelinligimi aldıktan 2 hafta sonra yine tartıştık ve ayrıldık herkese ailelerimize bitti dedi. 3 hafta boyunca agladım zırladım onu aradım yapma bak biz birbirimizi seviyoruz dedim. Okadar acımasız davrandı ki bana hayal kırıklımı anlatamam. Rahatladım ben dedi, kaldıramıcagım bi yukun altına girmisim dedi. Mutluyum dedi. Kafamda da kalbimde de bitirdim dedi. 10 haziranda nikahımız vardı. nikahımıza 1 ay kala bunu yaptı. zaten son 2,5 ayımız hep boleydi. ben hep peşinden koşar olmuştum. Şimdi ben istemiyorum. Ama o her gece arıyor. Aglıyor. Ozluyorum seviyorum ben bi hata yaptım. Bunalımdaydım diyor. Ne yapıcagımı bilemedim