Guncelleme: aşırı uzatmışım benim bile okuyamadığım bir konu bu arkadaşım hayatımdan cıkalı yaklaşık 1 yıl olmuş ruhen ve psikolojik olarak cok mutluyum onsuz hayat cennetmiş

Merhaba hanımlar oncelikle şimdiden yorumlarınız icin teşekkur ederim. Universiteden tanıştığım 3 yıllık bir arkadaşım vardı kendisiyle aslında arkadaş olmak istememiştim cunku baştan beri ona karşı hislerim iyi değildi. Yani cok dedikodu yapan surekli başkalarını kotulerdi orneğin samimi değildik yanıma oturur başkalarını kotulerdi ben de rahatsız olur pek yorum yapmaz işim var diyerek uzaklaşırdım. Dedikodu sadece kotu huyu ozunde kotu bir insan olmadığını duşunurdum. Ama dedikodu yapanların illa masadan kalktığımızda benim de konum gececeğini bildiğimden uzak durur samimiyete asla girmezdim. O donem Pandemiydi falan derken universiteler online oldu ve surekli beni arayıp not istiyordu ben de , notlarımı paylaşan biriyim yani veririm ve boyle not işte şunu sor bunu sor derken istemeden samimiyetimiz ilerlerledi. Hal boyle olunca dedikodu etmek istemediğimi ona acıkca belirttim başkalarını cok konuşmak bizi ilgilendiren bir durum değil diyerek surekli uyardım, bu ozelliğini birazcık bıraksa da inanılmaz enerjimi emmeye başladı dışarı cıkarız minibuse sover, yolda yuruyenin tipine sover, havaya dağa taşa aklınızın alacağı her şeye soverdi 3 yılım surekli onu uyarmakla bak ayıp gunah yapma demekle gecti. Beni arar tak diye size geliyorum yemek var mı der aldığım kitaplara bunlra ne para veriyorsun bu kadar okudun da ne oldu der , kitaplığıma bakar bu kadar kalın kitap nasıl okursun diye dalga gecer. Kıyafetlerimden tut her şeye yorum yapar buna nasıl bu parayı verdin diye benim surekli enerjimi emerdi. O sıralar kendinden beş yaş kucuk birisiyle sevgili oldu , ben de olabilir yaşın pek problemi yok seni seviyorsa olur diye teselli ettim cunku bu yaşına kadar kimse onu sevmemişti kimle goruşse surekli ne kadar negatifsin diye ondan uzaklaştılar. adına cok sevindim bu yeni cocuk icin biraz sevilir severse bu negatifliğinden de kurtulur hayata pozitif bakar diye duşundum. O sıralar erkek arkadaşımla şehrimize 1.5 saat uzaklıkta başka bir şehire gezip tozup gelmiştik ve bu arkadaşım beni arayıp sırf kıskandığından “iyi ki annen baban ayrı sevgilinle rahat rahat geziyorsun” demişti. Benim icin son şeyi buydu, o kadar her şeyini tolere ettim ama beni en hassas noktamdan vurunca beynimden vurulmuşa dondum. Bunun anne babamla ne alakası vardı yaşını almış insanlarız ciddi duşunduğum kişi ile başka şehire gitmişiz akşamına donmuşuz. O kadar kırıldım ki gunlerce telefonlarını acmadım mesajlarına donmedim. 2 hafta sonra babası vefat edince her şeyi unutup her anında yanında olmaya devam ettim. cenazesinde yaklaşık 1 ay ev iş ve onların evi olarak mekik dokudum dolaplarını doldurdum her şeyi yaptım. Arkadaşım yavaş yavaş işe gelmeye başlayınca her şey başa dondu sanki. Yemeğe gitsek ben orda yemem burada yiyeceğiz, ben onu sevmem onunla konuşmayacaksın, bu kıyafete “eşşek misin bu parayı neden verdin” surekli yanımda bağırarak beni aşşağılıyor enerjimi her şeyimi calıyordu benden. Babası oldu psikolojisi iyi değil diye yine alttan alıyor nereye isterse gidiyor surekli gezdiriyor aklını dağıtıyordum kardeşi hastalanıyor cicek alıp koşuyordum babaları oldu birazcık mutlu olsunlar diye. O sıra erkek arkadaşı ile benim erkek arkadaşımı tanıştırmak istedi, ben bu fikre sıcak bakmadım, cunku kendisini tanıyordum erkek arkadaşımın yanında ne kelime edeceğini bilemez beni de rencide ederdi. Defalarca reddettim buluşmadım bahane uydurdum yok anlamıyor yine istiyordu. En son başka bir arkadaşıma benim icin “bizimle sevgilisini tanıştırmıyor alsın başına calsın kendini bir şey sanıyor” dediğini oğrendim ve hicbir şey demeden arkadaşlığımı kestim. Bana ne oldu neden kustun dahi demedi aman kuserse kussun onunla mu uğraşacağım dediğini duydum. Ve şu ana kadar benden başka arkadaşı yoktu babası olduğu icin herkes onunla bu surelerde ilgileniyor başka kimsesi yok. Ama kustuğumuz icin hic pişman değilim normalde kuş gibi hafifledim resmen arkadaşlığımız bitince cunku omrumce bu dedikoduları, negatifliği bitmeyeceği icin iyi ki de mesafe koydum . Neyse hanımlar gel gelelim kustuğumuzden beri bana mobbing uyguluyor tum iş yerine babası olduğu icin duygu somurusu yapıyor herkese beni kotuluyor. Omuz atıyor gecerken kahkahalarla bana guluyor ben yere bakıp geciyorum ama surekli evde ağlıyorum surekli sacma sapan gondermeler atıyor sanki cocuk gibi. Gecen gun aynı metroya binmek zorunda kaldık iş cıkışı benim kulaklığım takılıydı ve anahtarım cebimden duşmuş. Bir teyze bana gelip anahtarımı verdi ve dedi ki “ dikkat et anahtarın duştu şu arkandaki kıza soyledim versin diye banane dedi” ağlayarak eve gittim gercekten bu kini bu ofkesi beni bitirdi tum psikolojimi yerle bir etti işten cıkmak istiyorum ama mecburum yaptığı mobbinge katlanamıyorum ne yapacağım hanımlar lutfen oneride bulunun