Merhaba ilk oncelikle herkesin yaşamına fikrine saygi duydugumun altini cizmek istiyorum. Dar kafalı,goruşlu değilim universite hayatimda da bir cok kisiyle arkadasligim oldu farkli hayat tarzlari onemli olan insanlık yani bunu da biliyorum ama kafama takılan bir sey var. Sevgi her şeyin onune gecer mi yada bu bir kriter midir. Daha oncesinde cinsel birliktelik yaşamadım. Bekarım zaten uzun sureli sevgilim oldu ama birşey yaşamadik(ayrıldık). Ben birliktelik yasamadigim icin buyuk konuşmakta istemiyorum tabi ki de ama karşı tarafin birisiyle birlikte oldugunu ogrensem aşılabilir bir konu mu? Yoksa karsi tarafın da ilki olmami istemem bu hayatta biraz komik ve zor mu kacıyor? Forumda gundelik hayatta etrafima bakiyorum erkeklerin cinsel birlesim yasamasi şart yada olmasi gerekliymis gibi ki zaten yasamayan insan zor bulunur diyorlar. Oldu ki birisini cok sevdim ama birlikte oldugunu ogrendim birisiyle kafama cok mu takmaliyim ? Erkek kadın eşittir ben nasil ki nefsime hakim cikiyorsam karsi taraftan bunu beklemem bu hayatta komik mi? Ama kur'an da acik acik yaziyor. Sanki ben onun birisiyle birlikte oldugunu ogrensem sanki bana her dokunusunda onceki yasami aklina gelir gibi duşunuyorum. Eger ki bu duşuncem sacma ise bu dusuncemin onune gecmeye calisacagim cunku o yuzden fikirlerinize nasihate ihtiyacım var. ( Bir de bazı kisiler sevgiliyken bile ben ihtiyacını karsilamiyorsam genel eve gidebilir ben ama yataga girmem diyor genel eve gitmesiyle aldatma bir değildir diyor siz bu konu hakkinda ne duşunuyorsunuz ?)