Merhaba arkadaşlar. Oncelikle buraya bunları yazma cesareti gostermek icin cok cabaladım. Belki bir kişi bana beni anladığını soylese sesim duyuluyormuş diyeceğim. Ben KPSS ’ye bir yıl zor şartlarda calışarak derece yaptım ve bir kuruma atandım. Emeklerimle atandığım kurumda atandığım dairede ilk ayım dolacakken başka bir daireden bir adam odaya geldi bana iltifatlar etti cıktı. Ertesi gun o dairenin başkanı beni ve aynı bolumden mezun erkek olan bir arkadaşı yanına cağırdı dairemizde calışır mısınız dedi biz de hayır dedik. Ama ertesi gun kurumun en yuksek amiri tarafından o daireye rızam olmadan gorevlendirmem cıktı. Odama gelen adam da mudurum oldu.
Ben size yapımı soyleyeyim. Ben guler yuzlu, enerjik, hayat dolu, insanlara onyargısız yaklaşan bir insandım. (Hayat neşemi aldılar) Mudure karşı da gayet saygılı efendi ve guler yuzle davrandım. Ama adam bir sure sonra beni cekti ve optu. O anki şokumu size anlatamam. Gozlerim doldu. Tırnaklarım elime gecti. Orada calıştığım erkek arkadaşa durumdan bahsettim gozlerim dolu dolu. Ve artık o daireden gitmek icin her turlu bahaneyi soyledim. İş yoğun calışmak istemiyorum bırakın gideyim dedim bırakmadılar. Sonra ilk atandığım dairedeki arkadaşlarıma bu durumu ağzımdan kacardım onlar da sağ olsunlar destek oldular. İlk atandığım dairedeki başkana soyledik gorevlendirmem iptal edildi ama bana sonradan dedi ki “gittiğin dairenin başkanı orada memnun olduğunu soyluyor” dedi. Duşunebiliyor musunuz arkadaşlar uğradığım tacizden memnun kalmışım. Mudurle konuşurken gulucuklu konuşmuşum. Ben de teftiş kuruluna şikayet ettim. Gorenleri şahit yazdım ama kadınlar bile şahitlik etmedi. Yine de adamın vukuatları benimkiyle sınırlı değilmiş herkes sapık diyormuş arkasından. Ustune ustluk adam boyle bir eylemde bulunduğunu kabul ediyor, diğer adamlar da buna rağmen arkasında duruyor. Ve ben teftiş kuruluna actığım soruşturmanın raporunu alamadım arkadaşlar. Bana vermediler. Adamın arkasında durdular. Beni de gozlerinin onunde olmamam icin başka yere surduler. Başkanlar yanlarına cağırıp baban ne iş yapıyor ki senin sen kime guveniyorsun dediler. Gucsuz olduğum icin kimse arkamda durmadı. Bunları soyleyen yapan kişilerin hepsi muhafazakar olduklarını soyleyen kişilerdi. Elimde kanıt yok delil yok bana inanan yok. Psikoloğa gidiyorum. Aşamıyorum. Coğu kez intihar etmeyi denedim. Benim gibi olan bunları yaşayan oldu mu cok merak ediyorum. Bu surecte uzun ilişkim vardı o da beni suclayıcı konuştu sonradan da terketti ayrıldık. Şu an hayatımda bana bu karanlıkta ışık olan biri var. Hayatıma dair tek umudum varsa o da ailem ve o kişi ama yine de onların ışığı bile yetmiyor bu karanlıktan cıkmama. Aşamıyorum. İlahi adalet var mı sizce.