Son on gundur o kadar kotuyum ki. Surekli uyumak istiyorum. Kimse bana dokunmasın konuşmasın bir şey istemesin.
Sevgilim dunya iyisi. Ondan bile nefret ediyorum. Yuzumden belli oluyor bunalıyorum. Kimsem yok ailem akrabam vs boyle giderse onu da kaybedeceğim.

Bide bu manik donemde cinsel istekte artış oluyor ama başkalarına karşı. Karşımda nefes alan tum bekar erkeklerle takılıp bırakabilme potansiyelim var şuan.

Oyle kotu oyle kotu ki. İlaclar hastalıktan daha kotu yan etkileri.

Annem arasa yanıma gelse cok ozledim ama herkes kendi hayatında kendi telaşında babamda oyle. Olsem kurtulacakmış gibi hissediyorum.
Napcam bilmiyorum cok kotuyum