Yine babam, yine babam yine babam.....
Ona baba bile demek istemiyorum. O "baba" kelimsini haketmiyor. Tek yaptığı bizi uzmek, huzurumuz kacırmak, canımızdan bezdirmek....
Şimdi de ortada hicbir neden yokken 1 haftadır bizimle konuşmuyor. Suratını asıp oturuyor... İnanın o oyle yaptıkca biz de hic bişey yapamıyoruz. Yemekler boğazımıza diziliyor, durduk yere huzurumuz kacıyor.... o boyle davrandıkca da eşim de haklı olarak sıkılıyor evde. Babamın yaptıkları yuzunden eşim eve gelmek istemiyor. Aslında haksız da değil eşim. Cunku ben bile akşam eve giderken ayaklarım geri geri gidiyor. Şimdi diyorum yine suratını asmış oturuyordur. Aynen de oyle oluyor..Ne bir selam ne bir sabah


İnsanlar hayatlarını guzelleştirmek icin calışıp cabalarlar, babam ise hayatımızı zehir etmek icin calışıp cabalıyor ve maalesef ki bunu da başarıyor

Etrafımda insanların ne turlu dertleri sıkıntıları var da yine bile gulebiliyorlarken, bizim cok şukur cok buyuk sorunlarımız olmamasına rağmen ne gulebiliyoruz, ne hayattan tat alabiliyoruz....
Akşamları arkadaşlar oturmaya gelmek istiyorlar, ben bir bahane bulup reddediyorum. Cunku misafir de istemiyor evde babam. (bilenler bilir annemler benim cocuğuma bakmak icin memleketten yanıma geldiler, o nedenle aynı evde yaşıyoruz.) Misafirlere de surat yapıyor, selam sabah vermeden donup arkasını oturuyor, biz de o zaman rezil oluyoruz insanlara. İnsanlar yanlış anlıyor .... Arkadaşlar cağırdığında da biz de gitmiyoruzki annemlere ayıp olmasın, evde yalnız kalmasınlar diye.... cunku babam gelmiyor ama biz gidince surat yapıp kızıyor bize


Benim eğer babam uzerinde bir hakkım varsa, ben hakkımı helal etmiyorum babama... Obur dunyada Allah her ikimize sorsun, ben yine de helal etmiycem hakkımı
