Oncelikle merhaba,
Artık o kadar doluyum ki belki de alakası olmayan bir yerde ya da zamanda patladım.belki daha onceden patlamadigim icin şimdiye denk gelmiştir kim bilir ?
Kısaca şoyle anlatayım;
Oğlum her zaman zor bir cocuktu.Bebekliginden beri zorlu surecler yaşadık.suan 4.5 yaşında.her şeyi yemez,zorla yemez,cok yemez .onu artık bu şekilde ben kabul ettim.zayiftir ama sağlıklıdır . hareketlidir.gecen haftalarda isim dolayısıyla bir kac saatliğine kayınvalideye bıraktım .işte her şey o zaman başladı.birakmaz olaydım.o kadar pişmanım ki ...gecen haftalarda zaten cok zayıf denmeker başladı.zayif ama sağlıklı dedim aradan haftalar gecti , eşim bu akşam bir şeyler goturmek icin oraya gitti cocuğu yedirin demiş.esim mesaj attı . konuştuklarini soyluyor.yemin ederim her bir hucrem beynime hucum etti .ben sanki cocuğu bilerek ac bırakıyorum ya da işkence ediyorum yedirmiyorum.ne kadar uğraştığımi eşim biliyor.yalniz bulduklarında illa bir şey diyecekler.dedim bundan sonra kimseden bu konuda yorum istemiyorum.nasil zorluklarla buyuttugumu sen biliyorsun .( Annem oğlum kucukken cok ağır hastalık yaşadı ve kaybettim .cok zor surecti ve tek başıma mucadele verdim ).
Sanki kendisi 24 saat oğlunu gormuyor son bir haftadır sırf onlar boyle dedi diye surekli cok zayıf deyip duruyor.onlarin doldurdu ile hareket ettiği icin ona kızgınım.bir ton agladiktan sonra buraya yazıyorum.yazmassam daha ofkeli olacağım cunku