Merhaba millet,
2016 Mayıs ayında cokta severek evlendim eşimle. 1 yılda ondan oncesinde bir sevgililik donemimiz oldu. Sevgiliyken cok iyiydi bana karşı, kavgamız gurultumuz pek olmazdı, fikirlerime ozen gosterirdi, el ustunde tutardı, birlikte gezer dolaşırdık.
Evlendikten sonra direk kabus oldu. bir insan bu kadar nasıl değişebilir şaştım kaldım. Ailesinin ağzına bakan, onlar ne derse yapan, benim soylediklerimi pek umursamayan, ben bir şey deyince tam tersini yapıp banada her defasında ama , inat yapıyorsun diyen, surekli annemlere gidelim diyen (ki evlenmeden once eve zor girerdi ben derdim dışarda durma ailenin yanında ol diye ) bi insan oldu.
evlenmeden bir suru borc yapmış. bu olabilir tabi yuva kurmak kolay değil. ama ailesiyle harcamış herkesin haberi var bir benimle paylaşmamış. takılarımı aldı goturdu borca yatırdı ben gormedim bile. duğun yaparken kız tarafının alması gereken her şeyi bana aldırıp. erkek tarafının alması gereken her şeyi ailesiyle ortak borcundan harcayıp bana borc getirmiş.
Kıyafetime karışmayan insan şimdi omzum gozukse bana kotu davranan , ağır sozler soyleyen biri oldu.
bende calışıyorum kendisi de calışıyor. evin yemeği temzliği her şeyi bende hic bir şeye yardım etmedği gbi birde ufacık bir şeyde hemen azarlanıyorum.
bir pazarımız var yataktan kalkmak bilmez. kaldırsam kalkmaz. kaldırmasam bu kdr saat niye uyuttun kahvaltı hazırlayp kaldırsaydın der. (sanki o da bana zimmetliymiş gbi birde). her hafta sonu bir plan yapardık dolaşırdık. şimdi gozun hep dışarda gezmicez oh olsun sana haketmiyorsun sen diye garip cumleler kuruyor. kendi benden cok cevresiyle goruşuyor ama. ayrıca ben ona dışarı cıkalım bile demiyrm buna rağmen bu cumleler bana geliyor.
evlendikten snra cekilecek bir insan olmadı yani. artık sabredebilecek gucum kalmadı. ustune birde Hamileyim!
ufak tefekte o kadar cok şey oluyorki. mesela aynı şeyi ben desem yapmıyor. 10 dk sonra kardeşi annesi dese hemen yapıyor. onlarla konuştuğu şeyleri benden surekli gizliyor.
Bu kadar şeye de bir şey desem kussem konuşmasam, umrunda değil "Ben Boyleyim" "Keyfin Bilir" gbi cumleler kuruyor.
Eve gitmek istemiyorum. suratını gormek istemiyorum. eşimden boyle yaptıkca soğuyorum, surekli mutsuzum. evliyim , cocuğum olacak diye surekli sabrediyorum. cok yoruldum.
sizden fikirlerinizden, tecrubelerinizden bir başka gozle bakıp yardımcı olmanızı istiyorum Ne yapmalıyım? Nasıl eski gunlerimize doneriz? Ne yapsam yaptığı hatayı anlar?
Mutlu olmak varken mutsuzluk niyedir anlamıyorum. yardım edin (((((