Arkadaşlar merhaba.. Belki Psikoloji sayfasına yazmam daha doğru olurdu, ama once buraya konu acmak istedim..
Benim bir sorunum var.. Kucukluğumden beri yani kendimi bildim bileli hayal kurma sorunum.. Hayal kurmak guzel bi şey ama benim durumumda artık bi hastalık hÂlini almaya başladı..
Maladaptive Daydreaming.. Yani Turkcesi Uyumsuz/Aşırı Hayal Kurma.. Cocukken kendimi okuduğum kitabın ya da izlediğim film/dizinin bi karakteri gibi hayal ederdim.. Evet belki bunu herkes yapmıştır.. Ama taa o zamanlardan bunu bi senaryo gibi kurardım.. Yani gun be gun.. Mesela zihnimde hayali bi karakter yaratıp onunla sevgili oldum diyelim ki.. Onunla flort etmemiz, sevgili olmamız, kavga etmemiz, evlenmemiz , onun beni aldatması vs.. Haftalarca zihnimi meşgul ederdi.. Tek başımayken sesli olarak konuşur, guler, ağlar, jest-mimikler yapardım.. Orta okuldayken bunu yaptığımı hatırlıyorum..
Muzik dinlemek ozellikle cok tetiklerdi.. Odada donerek, odanın icinde tur atarak muzik dinler, hayal kurardım.. Tatillerde arkadaşlarımla dışarı cıkmak yerine uyuyomuş numarası yaparak hayal kurmayı tercih ederdim.. Aslında annem bi kac kere kendi kendime konuşurken yakaladı ama sanırım ustunde durmadı.. Ve hep derdi, bu kadar uyuyacak ne var diye..
Liseye ve universiteye giderken de bu durum devam etti.. Yeni kitaplar, diziler, filmler, şarkılar hep bu durumu besledi.. Siyasi bi kitap okuduysam ona gore hayal kurardım, aşk filmi izlediysem ona gore..
İsterseniz hemen cevap yazmayın.. Konu uzun olacak diye bolerek yazmayı tercih ettim şu an.. Yazmaya devam ediyorum..