Boşandım. Eski esim bana bosanirsan leş bir hayat yaşacaksın demişti. Vebali sende demişti. Tabi boşanınca hemen kızları eklemeye başladı.

Benimse umudum gitti. Hayallerimi yitirdim. Korku ve endişe sarıyor icimi. Acıkcası gelecekten baya bir korkuyorum.
Evliligimden sadece sevmek ve sevilmek beraber ortak vakit gecirmek beraber eglenmek uzanip film izlemek dizi izlemek sohbet etmek destek olmak destek gormek gibi isteklerim hayallerim vardı. Fakat ilgici bir insan oldum.Benden beklendi cogu sey kadinim diye. Evinde gozu olmayan bir insan oldum.

Evet ben bu evliliği bitirdim 5 aylık evlilikte coğu şeyi yaşayamadım.

İnsanlar once cok ilgili duşunceli ozenli gosterip kandırıp kendilerini farkli gosteriyorlar diye dusunuyorum. Ve insanlari tanidikca elbet birseyleri cikiyor sanki artik birine nasil guvenirim bilmiyorum.

Resmen evliliğim bir platonik evliliğe donuştu severek evlenmemize ragmen.

Gercekten mutlu bir evlilik var mı? Ben cok mu bir şey bekliyorum evlilikten?. Yine uzulucem diye cok korkuyorum. Ve boyle bir secim yaptim evlendim ve evlenmeden onceki adamla evlendikten sonrasi adam asiri farkli oldu diye bosandim diye (konularimi ayrintili bilenler neler yasadigimi bilir ) yalniz olmek anne olamamak yuva sahibi olamamak durumunda kalma ihtimalim geliyor aklima. Umudumu yitirdim. Sadece oylesine yasiyor gibiyim.