Nerden başlayacağımı bilmiyorum ama tek bildiğim şey cok yoruldum.Ağlıyorum her gece,uyuyamıyorum.İcimde kopan o kadar fırtına var ki...Hayatımı sorguluyorum hergun.Bu hayatta gore fazla saf ve iyimser olduğumu gordum.Bu benim elimde değildi belki ama insanlar bana o kadar iyi niyetli yaklaşmadı.Evlenmiştim ve omur boyu mutlu olacağımı duşunmuştum.Tost pembe hayallere kapılmıştım saf gibi...Hayat işte gercek yuzunu elbetteki gosterecekti.Evet gosterdide eski kocamın bana yaptıkları mı desem ,bu kadar gucsuz olmamı desem ,Zorla kurtaj masasına yatmamı desem,şiddete maruz kalmamı mı desem,bana sevgisini gostermeyen merhametsiz eski kocamı mı desem...Soylesenize geriye ne kaldı?Ben soyleyeyim hayatta kusmuş,insanlara guveni kırılmış,kendini değersiz hisseden,hikayesi ve hayalleri yarıda kalmış bir kız kaldı.Bu kadar kotu şeyler yaşamış bir insan nasıl kendini gelecek,nasıl hayatta tekrar sımsıkı tutunacak?Guclu olmaya calışıyorum ama icimdeki acı buna engel oluyor.Zorlanıyorum.Bıktım artık her gun yaşadığım şeyleri duşunmekten.Hayatta pozitif bakamıyorum.Hic bir şeyden zevk alamıyorum.İcimden hep ağlamak geliyor.Buna dur demek istiyorum.Bende artık sevilmek,mutlu olmak,anne olmak,guclu olmak istiyorum.Bende bir gun hakketiğim hayatı yaşayacak mıyım acaba?Kızlar size sormak istiyorum.Hayat size tekrar guldu mu?