Merhaba. Eşimle 13 yıllık evliyiz,totalde 17 senelik bir gecmişimiz var. Cok da zor kavuştuk ama olduramıyoruz artık. 2 cocuğumuz var biri 11 diğeri 5,5 yaşında… Calışan ancak kurumdaki bir ruh hastası yuzunden istifa eşiğinde olan bir kadınım. 13 seneyi ozetle derseniz ozetleyemem ama geriye donup bakınca mutlu cok az anım var. Birlikte cekilmiş cok az fotoğrafımız var. Bir aradayken gulmuyoruz,keyif almıyoruz birlikte olmaktan…Ailesi inanılmaz kalabalık,yobaz ve herşeye karışan tiplerden. Cok ezdirdi onlara da… Her gun hakaret işitiyorum,asla memnun edemiyorum. Bana karşı inanılmaz saygısız,fiziksel şiddete eğilimli. (Kafam corba gibi karışık yazıyorum affedin ama idare edin lutfen.) Boşanalım diyorum. Cocuklarla tehdit ediyor beni. Sana vermem vs. Senin kanunların beni bağlamaz diyor. Bırak beni diyorum,Omur boyu boyle cekeceksin diyor,beni bırakmıyor da… Seviyorum diyor ama boyle sevginin de icine etsinler. Cocuklar etkileniyor bu şekilde onlara kotuluk yapıyoruz diyorum,asla dinlemiyor. Ben ne zaman bitti dersem o zaman biter diyor. Calışıyorum evet ama hem amir hem yonetim uzerime geliyor. Ben guclu bir kadınım. Kafamı toparlamaya ve sağlıklı duşunmeye ihtiyacım var. Bu şekilde sıfırdan başlayabilirim ama eşim bırakmıyor peşimi. Tehdit ediyor beni. Ailem başka memlekette. Oraya gitsem cocuklarımdan ayırdın beni olacak. Gitmeyip,bulunduğum ilde duzen kurayım desem izin vermeyecek, engelleyecek eminim. Her gun mutsuz olmaktan bıktım.
Biz sevgiliyken acıktım ben,ailem hicbir şekilde beni sıkmadı. Giyim konusunda rahat buyudum ki,ailem rahat insanlardır. Sonra ben kendi isteğimle kapandım asla eşim icin değil,bunu belirtmeliyim. Eşim sıktıkca sıktı beni… Her giydiğime karıştı,huzursuzluk cıkardı,değiştirmeye calıştı beni. Olmadığım gibi biri olmaya zorladı. Oysa ben tum kartlarımı acık oynamıştım ona,asla olmadığım gibi gostermedim kendimi. Kulturlerimiz taban tabana zıtmış. Sevgi bunu da aşar dedim cahil aklımla ama şuanki aklım olsa 2 gun ağlar,13 senemi heba etmezdim.

1-2 saat once mesela plan yapmıştık cocukları parka goturur,piknik gibi bişey yaparız diye. Arkadaşı aradı plan yapalım diye. 2 gundur sabaha karşı eve geliyor zaten,ger gun birileri arayıp cağırıyor eşimi. (Evde pek durmaz. İlgi yok,sevgi yok ama evde olduğunda full ilgi bekler. Ben de icimden gelmiyor diye pek bakmam yuzune,cunku inanılmaz ihmal ediyor ve kırgınım diye de ne hevesim var onunla plan yapmaya,ne de icimden geliyor bişey yapmak) O da cocuklarla vakit gecireceğiz dedi. Telefon kapandıktan sonra her gun birilerinin aramasından cok rahatsızım dedim,piknik yapmasak yine gidecektin dedim. İsteyen beni arar,sana mı sorcam,kimsin ki sen dedi. Kulaklarına sı…yım duymadın mı ne dediğimi arkadaşıma dedi.

Şimdi sevgili hanımlar,ben boşanmak istiyorum ama kızım okula gidiyor. Onların duzenini bozmadan nasıl yapabilirim bunu? İnanın kafam cok karışık. İstifa etmek uzereyim ve bu durumun boşanmama engel olmasını istemiyorum. Ben calışırım ne yapar ederim. Ama yol gosterin. Sağlıklı duşunemiyorum.