Bi gorumcem var, benden 6 - 7 yaş kadar kucuk ama gercekten kardeşim gibi severim. Dunyalar tatlısı, kalbinde kotuluk olmayan naif bir kişilik.
Bunun bi sevgilisi vardı. Abisinin ( eşimin ) haberi yok, bir iki hafta kadar denemiş ama ayrılmak istemiş. Neyse gecenlerde cocuk bi yuz yuze konuşalım diye cağırmış. Dedim gitme. Bu işte yok yuzune karşı da soyleyim bitsin dedi. Dedim ben de geliyim. Ve dedim kesinlikle kalabalık bir yer olsun.
Neyse, onlar goruşmeye gitti, o dedi yenge o zaman sen uzaktan bak. Cocuk sesini filan yukseltiyor, kolunu tuttu. Bu garibim sessiz kibar şekilde diyor bırak diye. Kolunu cekmeye calışıyor.
Sinirlerim zıpladı, mudahale ettim bende. Cek elini kolunu cabuk dedim. Siz kimsiniz, dedi. Dedim yengesiyim, ablası sayılırım. Daha tutuyor, bağırdım bu defa cek elini kolunu diye.
Ben konuşuyordum diyor. Dedim hayır diyorsa, bırak diyorsa bu konuşma olmaz. Ya cekip gidersin, ya da savcılığa gidip şikayetci oluruz ki yaptığın tacize bile girer. O senden korkuyor olabilir ama ben korkmuyorum.
Ve abisinin de haberi yok. Eğer olsaydı, o benim kadar bile konuşmazdı. Şu an hastaneye doğru gidiyor olurdun dedim. Dondu gitti. O oldu, bir daha da cıtı cıkmadı.
Dedim buna niye pusuyorsun ya? Ben biraz bağırınca insanlar da bakmaya başlamıştı. Korkma dedim, bağır cağır gerekirse polis cağır. Cantanda biber gazı, ufak bir cakı olsun. Koru kendini.
Hani ona kalsa daha dakikalarca duracak orda.