24 yaşındayım, guzel bir cocukluk gecirmedim hemcinsim olan birisine aşığım ve bu ilk değil karşı cinsten hic sevgilim olmadı bazen karşı cinsten de hoşlansam da baskın olarak kendi cinsim onde geliyor biseksuel olduğumu duşunuyorum ama emin değilim, aşık olduğum insanla ustu kapalı karmaşık bir ilişkimiz vardı o yanardonerdi hem karşı cinsle sevgili olur hem de benimle yakından ilgilenirdi hal boyle olunca onun şefkatiyle onu sevgilim gibi hissederdim benimserdim ama aramız cok kotu bozuldu bir gun yuzustu bıraktı beni yuzume bile bakmadı hicbir sucum yokken, sacma sapan bahanelerle tek bir kalemde sildi beni, defalarca yazdım tamam zaman ver dediğinin ertesi gunu yine sildi beni, sevgili desen sevgili değildik arkadaş desen o da değil karışık bir şeydik...dengesiz bir insandı ama seviyordum ben onu.. bir gun tamamen bitince cok zor atlattım bunu aynı iş yerinde calışıyorduk ve her gun goruyordum onu ama şuan ise kader midir bilmem yer değişikliği sebebiyle beni onun bulunduğu birime verdiler şuan aynı odada calışıyoruz yan yana oturuyoruz bunu ilk oğrendiğim anda kendime gelemedim, nasıl ondan uzak duracaktım nasıl mesafeli olacaktım?şuan cok cok cok zorlanıyorum konuşuyoruz ama sadece iş konusu bana karşı mesafeli yaklaşmıyor asla ve başkalarıyla daha yakın temas halinde bu beni uzuyor ve elimde olmadan kıskanıyorum yer değiştirmem gibi bir durum soz konusu bile değil burada oyle zorki.. cunku kendim yer değişikliği talep ettim ve kader de ne hikmetse onun yanına duştum. Ben daha onceden de hemcinsimle alakalı boyle bir buhran atlattım ama bu ikinciydi artık cok yoruldum, sevmek istemiyorum, bu şekilde acı cekerek yaşamakta istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum dua ediyorum olmuyor, bu duygularımı sadece annem biliyor ve kaldıramıyor bunu onu da uzuyorum kendimi de kavga ediyoruz her gun.. Bilmiyorum insan kalbine nasıl hukmederki., o benim gibi değil ve erkeklerle daha cok ilgileniyor.onun benim sevgimi zerre haketmediğini cok iyi biliyorum beni cok yıprattı cunku cok nankor bir insan ama hala biraz yumuşak davransa dayanamıyorum 1 bucuk senedir tek bir kelime konuşmamışız 1 bucuk sene sonra iş sebebiyle bir araya geliyoruz..buna dayanmak oyle zorki gozlerine bakmak notr konuşmaya calışmak...şuanki durumuma uzuluyorum ve bu yaşadıklarıma dayanamıyorum..Belki kendime uzuluyorum belki onun bana yaşattıklarına..Bu utanc verici bir durum gibi geliyor değişmek istiyorum oda olmuyor başka birileri olsun istiyorum ona odaklanmamak istiyorum, psikoloğa gittim bana icinden geldiği gibi yaşa ve kendini zorlama ozgur bırak dedi...elbette bende isterdim bir erkeği bir kadını sevdiğim gibi sevmek ama bugune kadar cok cok az hissetmişimdir bir erkeğe karşı bir şeyler hic sevgilim olmadı ama kadınlar daha baskın geliyor ve bu konuda aşk acısını en son haddinde cektim bir heteroseksuele aşık olarak.. bilmiyorum yadırgamayın bunu herkesin başına gelebilir ve bir gun sizin cocuğunuzda bunları yaşayabilir emin olun bizim elimizde değil dışlanmak icin buraya yazmadım umarım beni anlarsınız..Cok yoruldum.