Selamlar arkadaşlar.

Bilmeyenler icin 4 ay once doğum yaptım. Rabbime şukurler olsun dunyalar guzeli bir kızım oldu. Benim sorunum eşimle. Aslında birbirine son derece zıt, farklı yaşam tarzına ve kişiliğine sahip 2 yetişkiniz. Evlenmeden once en buyuk ortak paydamız yuva kurmak ve cocuk sahibi olmaktı.
Cocuk sahibi olmak konusunda muvaffak olabildik ama yuva kurmayı beceremiyoruz.

Hangi birini yazsam bilmiyorum ama en basitinden ben hamileyken istemememe rağmen hemen hemen her gun icmesiydi. İcip taşkınlık yapmıyor ama benim hayal ettiğim evlilik ceşidi akşam kanepede sızan bir adamla değildi.

Eşim 3 yaşındayken anne ve babası boşanmış bir cocuk. Aile nedir bilmemiş. Sevgisiz ve bencil buyumuş. Kendi ailesine donecek olursak babasıyla seneler once konuşmayı bırakmış. Biz evlendikten sonra annesinin zorbalıklarıyla baş edemeyince annesiyle de goruşmeyi kesti. Akabininde annesi akciğer kanserinden vefat etti. Hasta yatağında ziyarete dahi gitmedi.

Şimdi benim konuyu acma sebebim 4 aylık bebeğimle başka şehre taşınmak istememem. Biz İstanbul ’da tanıştık. Evlendikten 1 sene sonra babamın vefatı, benim işlerim sebebiyle Antalya ’ya taşınmak zorunda kaldık. 2 senedir Antalya ’da yaşıyoruz. Eşim Antalya ’da son derece mutsuzdu. Gectiğimiz ay İstanbul ’dan franchise bir restaurant zincirinin Beylikduzu şubesinden işletme mudurluğu teklifi geldi. “Sen gelsen de gelmesen de ben artık doneceğim” dedi. İnanın ben onun peşinden gitmek, duzenimi bozmak istemiyorum. Hele ki tum gun 4 aylık bebekle boğuşup bir de onun kaprisine filan tahammul edemez oldum.

Sevgili arkadaşlar. Durum boyle iken sizce ne yapayım? “Sen git duzenini kur. Belki bizde arkandan geliriz mi” diyeyim. Durust olup aslında gitmeye hicte niyetim olmadığını mı soyleyeyim?

Vakit ayırıp cevap yazan herkese şimdiden teşekkur ederim