Oncelikle mutlu gunler diliyorum herkese. 30 yaşındayım atanalı 10 yıla yakın bir zaman oldu memurum. Arkadaşlarımın onerisi ile bir kişi ile konuşmaya başladık. Bir goruş belki hoşlanırsın, hemen reddetme dedikleri icin goruşmeye başladım aslında yanlış yaptım sanırım. Yuz yuze henuz gelmiş değiliz. 3-4 gun oldu konuşmaya başlayalı. Kendisi ozel bir şirkette calışıyor. Benden 2 yaş kadar buyuk. Bayram sonrası bir goruşme planlıyoruz ancak ben surekli kabuslar goruyorum anlamsız şekilde. Karşımdaki kişi seviyeli, duzgun cumlelerle kendisini ifade edebilen birisi. Arkadaşlarım benim mutlu bir evlilik yapmamı, mutlu olmamı istiyorlar, ailem de oyle. Ama ben evlilik sorumluluğunu yuklenecek gucu kendimde goremiyorum. Hassas, duygusal ve tembel bir yapım var. Karşımdaki kişinin yanlış anlamayacağı, incinmeyeceği şekilde nasıl bir acıklama yapmalıyım bilmiyorum. Evet sevmek sevilmek cok guzel bir şeydir ancak evlilik konusunda mantığım duygularımı bastırıyor. Gunlerdir duşunuyorum, herhangi birinden emin olabilmenin, aynı ev icerisinde sorumlulukları alabilmenin, bu zamanda mutlu bir aile kurup, evlat yetiştirmenin ayrıca zor olmasının yanında bu sorumlulukları alabilecek kadar guclu olmadığımın farkındayken, iletişimi cok fazla ilerletmeden ve karşımdaki kişiyi de incitmeden nasıl bu durumu sonlandırabilirim? Yuz yuze goruştukten sonra karşımdaki kişinin yanlış bir duşunceye kapılmasını istemediğim icin bu evrede acıklama yapmak istiyorum. Şimdiden teşekkur ediyorum değerli yorumlarınız icin.