21 yaşında ilk sevgilim oldu. Ikna etmek icin cok peşimden koştu ayrılmak istediğimde beni bırakma diye yalvardı ama iliskimiz suresince ortada bir gerekce yokken surekli aşağılar, hakaret ederdi.

Mesela, annem seninle tanışmak istiyor ama seni karşısına cıkarsam yuzume tukurur derdi peşinden gulerdi, sebep ne derdim şaka yaptım diye kıvirirdi, tipimde yuzune tukurulmesi gereken bisey yoktu gayet guzeldim. Madem vardı neden yanında gezdiriyordu. En sonunda evlenmek istedi ama ben bana bu şekilde davranan biri ile mutlu olacağıma inanmayıp evlilik teklifini kabul etmedim, etmeyince benden ayrıldı.. Uzerinden uzun zaman gecmesine rağmen hÂl o şahsın yaşattığı travmaların izlerini taşıyorum nasıl izin verdim niye ilk saygısızlığında anında tekmeyi basmadım diye kendimi sucluyorum..


25 yaşında bir sevgilim daha oldu oda başta peşimden cok koştu ikna olunca birden kotu birine donuştu mesela beni cağırırdı kız arkadaşım diye birileriyle tanıştırırdı ama o vasfı sadece tanımadığım insanlarin gozunde verirdi coğu zaman ilgisizdi, başbaşa nadir buluşurduk sonra bir akşam yine cağırdı gezdirdi birilerine gosterdi arabada gezerken durduk yere "-karım olacak halin yok ya" dedi oyle diyince elim birden duştu elinden.. Gittim ve orda bitirdim. Madem karısı olacak halim yoktu yanımda ne işi vardı? Beni neden arıyordu?


Ve 33 yaşındayım uzun zamandır gel gitleri olan biri daha var sevdiğim icin bir turlu vazgecemedim. Arada cağırır bira ısmarla derdi parası olmazdı, bende mal gibi ısmarlardım, cunku seviyordum ve parası olmayabilirdi insanlık haliydi.Dun akşam aradı 1 saat konuştuk verdiğim değeri fazlasıyla hak ettiğini soyledi ama sen yinede bukadar değer verme dedi Ben alışkın değilim dedi. Sonrada hic bir sorun yoktu ama birden laf arasında durduk yere "-kıcımın kenarı" şeklinde hakaret etti.

Ne bicim konuşuyorsun diye sorduğumda wc ye gireceğini sonra arayacağını soyledi kapattı. Okadar sevdiğim biri 2 kelime ile gozumde kendini imha etti ve bende onu engellemedik mecra bırakmadım..

Mizac olarak duygusal, nahif, kibar, kufur kullanmayan cok damarıma basılmadıkca kimseyi kıramayan biriyim. Neden bu şekilde bir insanı ortada gecerli bir neden yokken acımadan ozellikle kırmaya calışan, yeren, kufurbaz insanlara denk geliyorum. Cok cirkinsem neden bu insanlar peşimde koşuyo değilsem neden insan gibi davranmıyorlar? Amac cinsellikse birliktelikte yaşamıyorum. Ozaman benden ne istiyolar?


Hayatıma giren erkekler neden hep ozguvenimi yerle bir eden bana durduk yere hakaret eden psikolojik şiddet uygulayan tiplerden oluşuyor?
Erkeklerin coğunluğumu boyle banamı denk geliyor? Artık yeni birini tanımak istemiyorum oda aynı oncekiler gibi saygısız olacak diye korkuyorum.. Bu kısır donguyu nasıl kırabilirim ??