herkese merhaba. yine ben. bir suredir yokum, yoğunum bu ara. şu detayı vermek istedim;
guzel gelişmeler oldu onceki konularımdan hatırlayanlar bilirler isteklerim gercekleşti cıkan puruzleri hallettim ve sonunda başımı sokacak bir evim var artık ve kendime ait her şeyiyle. sıfırdan ev tadilatı yapmak, sıfırdan eşya duzmek ne kadar zormuş bu arada. yoruluyorum hem ustalarla kadın başıma uğraşarak hem mobilyalar icin oradan oraya koşturarak ama değiyor. tek değilim gerci babamda vakit buldukca yardım ediyor. her neyse asıl konuya geceyim. bu hengameden bir sure once psikolojik destek almaya başladım. hızlı ilerlemeye karar verdik, haftada 2 kez gidiyordum . sonra git gide haftada 1 sonra 2 haftada 1 sonra ayda 1 gibi planladık. haftada 2 aşamasını gectim haftada 1 gidiyorum. aynı zamanda psikoloğum iş birliği yaptığı bir psikiyatristede yonlendirdi ilac kullanırsam daha etkili iyileşme olacağı icin. cok fazla tanının belirtisi var uzmanların bile kafasını karıştırdım resmen. şimdilik tanılar netleşene kadar hafif bir ilacla başladık. ben kendimi bilsemde bu kadar cok belirti beklemiyordum ama şaşırmadımda. cok ertelemiştim. destek almaya aynı hafta icinde iki kez sinir krizi gecirdim ( bitkin duşup bayılacak kadar uzun saatler suren cinsten ) bu yuzden karar vermiştim. belirtilere uyan tanıları tam olarak paylaşmak istemiyorum ama kumelere ayrılan bir psikolojik rahatsızlığın neredeyse her kumesindeki tanıya sahibim gerisini siz duşunun. benimle benzer durumda olan iyileşen arkadaşlarla paylaşmak istedim belki guzel fikirler tavsiyeler duyarım diye. bir de cok yalnızım ruhen ve zihnen. hayatımdaki insanlar fiziki olarak var ama onlarla tam manasıyla her şeyimi paylaşamıyorum. beni anlayabileceklerini duşunmuyorum. belki buraya yazarak dertleşmiş oluruz diye duşundum bence insanın psikolog tavsiyesi dışındada bir şeyler duymaya ihtiyacı oluyor. zaten sıra daha psikoloğuma bunları anlstmaya gelmedi. daha cok gecmişteki travmalarımla alakalı konuşuyoruz. yani birazda sorunum şu, kendimi ne yaparsam yapayım beğenmiyorum. kısa surede kac kez estetik oldum, sacımı değiştirdim, imajımı yeniledim ben bile bilmiyorum. ideal kilomada ulaştım. yani kendimi tam manası ile beğeneceğimi duşunduğum her şeyi yaptım ama anlamıyorum niye mutsuzum kendimden niye hala yetmiyor. insanlar bana cok bakıyor. hep bakıyorlardı. eskiden bir coğunun beğendikleri icin baktıklarını duşunurdum ama artık iclerinden alay ettiklerini duşunuyorum. yersiz veya komik duran stile sahip biride değilim aslında. hangi imaja burunursem buruneyim her şeyi dozunda, yerine gore uygularım elimden geldikce. fakat bu hissettiğim şey o kadar gucluki bilmiyorum bunun bana psikolojik rahatsızlığımın yaptırdığınada inanamıyorum o kadar gercekki hislerim. ilgincki yakınlarım beni hep beğenirdi şimdi ise daha cok beğeniyorlar. ama inandırıcı bulmuyorum işte bu hissiyatım yuzunden. bir bu ikincisi ise artık hic bir şeye şaşıramıyorum, heyecanlanamıyorum, heveslenemiyorum, sevinemiyorum. hayalini kurduğum olacağına inandığım her şeyi kendime bir şekilde cektim. ama vermem gereken olumlu tepkilerin hic birini veremedim. duvar gibi karşıladım. buna benzer bir diğer şey ise hic eğlenmiyorum. hic bi aktivite mutlu etmiyor hep notr um. sosyalleşmek icin zorluyorum kendimi ama inanın hic keyif almıyorum. doğru insanlarla mı vakit gecirmiyorum yoksa sorun bende mi yine ondanda emin değilim cunku hafiften eğleniyor gibi olduğumda bi bakıyorum canım sıkılmış ama bozuntuya vermemeye calısıyorum falan. yani aslında yeni insanlar tanımak istiyorum buna musait cok fazla ortam var katılabileceğim ama reddedilmekten korkuyorum sonucta herkes kollarını acıp beni beklemiyor. goze girmek icin yalakalık yapmayı hic sevmem genelde bu ortsmlarda anca oyle cabucak arkadaşlık kuruluyor. şoyle kız kıza cıkıp gezip tozabileceğim cok eğleneceğim bi arkadas grubum olsun istiyorum eskiden vardı hepimiz ayrı yerlere dağıldık. sevdiğim bir şeyi soyleyeyim en cok yemek yemekten keyif alıyorum bir de guzel bir yemekse duyduğum haz muazzam otesi oluyor. mecburen kilo verme surecimde bu hazdan uzak durmaya calıştım ve hala dikkat ediyorum. normalde uc kişinin yediği şey benim tek porsiyonumdu. şimdi bu ev meselesi sağolsun koşturmaktan hem kilo verdim hemde yemek yemeye vaktim kalmadıgından midem kuculdu istesemde yiyemiyorum eskisi kadar. cok uzun yazdım mazur gorun buradan tanıyanlar bilir eskiden bunun uc katı fazla yazardım artık kısa kesmeye calışıyorum tek bir konuda bir cok şeyi sığdırarak anlatmaya calıştım kendimi, yani umarım anlatabilmişimdir. iyileşeceğime inanıyorum. seviliyorsunuz kk kadınları, okuduğunuz icin ve anlayışınız teşekkur ederim