Merhaba, bugun de kendime dert edecek birşey buldum.

Konunun ozeti: aldığım hediyeleri kv'nin kullanmaması ve benim artık ona birsey almayacak olmam.

Uzun olsa da okuyacaklar icin romanımsı hali:

Evlendikten itibaren 1 yılı aşkın suredir kayinvalidemle ayni yerdeyiz ve bu donemde 1 doğumgunu, 1 de anneler gunu oldu. Anneler gununde eşimin ısrarıyla bir hediye aldım.

Kv'm kıyafetlere cok duşkundur, her gun farklı giyinir ve hazırdan cok genelde terzisine diktirir. Ben de kumaş almıştım ama arada bir cok yeni kumas alip kiyafet diktirmesine rağmen benim aldığım kumaş hep bir kosede kaldi. Kumaşın turu normalde giydiği kiyafetlerin kumasından yani alerjisi yok, rahatsiz olacağı bir kumas değil, mavi-mor arası bir renk, deseni ucuk değil gunluk giyilebilecek guzel bir desendi. Derken dogum gunu geldi onda da şık bir bluz ve şal aldım, onu da hic denemek icin bile giydiğini gormedim.

Neyse icten ice soğumustum acıkcası ben o bana kiyafet aldığında hemen isi gucu birakip deneyip gosteriyordum, sevmesem bile arada giyiyordum, emek vermis zaman harcamis almis sonucta diye. Aylarca aldıklarımın yuzune bakmayinca hevesim de kacti, Turkiyeye gittigimde ya da baska bir yere gittigimizde kendimi duşunmez bavulumu insanlara hediyelerle doldururdum, tasimasi ayri dert, tek tek insanlara bir seyler secmek ayri dert... en son gezimde gonlumce kendime harcadim, yine sembolik biseyler aldim ama uzerinde cok dusunmedim. normalde zamanimin yarisi ne secsem diye dusunmekle, arastirmakla gecerdi.

Bu anneler gunu icin de birak rozikka sen yine elin bos kutlama diyordum, 1-2 haftadir da ne alacagima karar vermistim, yine digerleri gibi kendime almaya kiyamayacagim kadar pahaliydi ama bir turlu elim siparis vermeye gitmemisti nedense. Ve bu akşam ilk aldigim kumasi gorumcemin uzerinde gordum aynisindan almasi zor, kv'me verdigimde gorumcem de gormuştu. Bir yandan kotu hissettim evlilikten sonra aldigim ilk hediyeydi, en azindan daha ozenli olabilirdi beni de teşvik ederdi, gecen yıl anneler gunu oncesi eşimle degisiklik olsun diye baska bir sehire gitmistik ve alisveris merkezinde kendime birsey bakmak yerine zamanimiz ona hediye secmekle gecmisti, kendimi salak gibi hissettim. Diğer taraftan da icim iyice rahatladı artık hediye alma zorunluluğunda hissetmiyorum, değerini bilmeyene eskisi gibi ozen gostermiycem. Bu konuyu da eğer salaklık yapmayı aklıma getirirsem kendime hatirlatma olsun diye yazdım. Keşke sacma sapan seyleri daha az takmayı basabilsem.