Oncelikle uzun olacağı icin şimdiden herkesten ozur dilerim . Ama detaylı anlatırsam anlamanız daha kolay olur gibi geldi .Tavsiyelerinize ihtiyacım var . Ve burayı yıllardır takip ediyorum goruşleriniz onemli.25 yaşında bir bireyim. Daha once 3 kez uni. kazanıp maddi sebeplerden okuyamadım ve vazgectim calışmaya başlamıştım.

Eşimle Biz birbirimizi internette tanıyıp goruştuk ve ilk gunden ciddi bir ilişki olacaksa olsun olmayacaksa goruşmenin anlamı yok dedik .Gel zaman git zaman 2.5 ayı beraber gecirdik ve sonra tayini cıktı doğuya. Bu 2.5 ay icinde bir kac defa ayrılık ailemden birinin bizi ayırmaya calışması gibi sacma sapan şeylerle uğraşıp yolumuza devam ettik . Ve ilişki uzaktan devam etti goruntulu konuştuk hergun ,6. ayımızda goruştuk tatile gittik ,evlenme teklif etti . 10. ayda nişan yapıldı ve tam 1 yıl 3 aylıkken biz evlendik doğuya geldim . Onu 1 yıl boyunca gozumun ucuyla bile birine bakmadan bekledim sadece tek istediğim ona kavuşmaktı .

Evleneli 3,5 ay olacak ama ben kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.. Burda kimsem yok . İstanbul'da guzel bir kariyerim vardı iyi bir markada makeup artist olarak calışıyordum kazancım iyiydi ve işlerim acılmaya başlamıştı.Herşeyi bir kenara bırakıp sevdiğim adam icin doğunun koyune geldim.Ne olursa olsun arkamda o var dedim . Bu arada balayımız da ve bundan bir ay oncede boşanma konusu acıldı.(farklı kavgalar yuzunden ) .Ve ben babasıyla arası hic bir zaman iyi olmayan sevgiye ilgiye muhtac biri olarak buyumek zorunda kaldım babamın vermediği sevgi eksikliğini hep başkasında aradım genel de de hep terk edildim ve bu korkuyla yaşadım. Ustune anksiyete depresyon yaşadım ve hep kendim calışıp ettim kimseden 1 TL almadım kendi kendime yettim ama istedim ki bir adam olsun ,beni sevsin yeri gelsin babam gibi olsun kol kanat gersin ailem olsun ama anladım ki hata yapmışım .

Şimdi soruna gelelim ;biz anlaşamıyoruz ben istiyorum ki beni anlasın beni sevsin duygusal olarak bana bunu hissettirsin her kavga da bana kapıyı gostermesin . Ama kendisi ben elimden geleni yaptım vicdanım rahat diyor ben kusup odaya geliyorum trip atsam bile bir kez olsun gelip de konuşmaya calışmadı benle sakinleşince bunun nedenini sordum. Gelsem konuşsam da cozume kavuşmuyor bende saldım artık diyor boyle birşey olabilir mi kızlar ? Ben iskele babası mıyım ? Duygularım duşuncelerim yok mu ? Az once konuşurken de zaten ''erken evlendik , keşke evlenmeseydik , hata yaptık artık yapcak birşey yok gibi soylemlerde bulundu o soyledikce bende haklısın evet bence de diye onayladım . 2.5 ayın uzerine evlendik diyor iyi de bir 1 yıl 3 ay ilişki yaşadık . 1 yıl icinde hergun konuştuk mesajlaştık planlar yaptık ve 3-4 ayda bir goruştuk ben geldim o geldi vs.

Ona gore birbirimizi tanıyamamışız. Ben evlendikten sonra değişmişim . Değiştim evet ozguvenim sıfırlandı kendime saygım sevgim kalmadı . Sevildiğimi zaten hissetmiyorum . Benim mi beklentim cok yuksek anlamıyorum . Ne yapayım nasıl gostereyim diyor birde bana.. Ben annemin sıcak evini bıraktım kariyerimi bıraktım evlendim geldim ama yanlış yaptım. Eşimi seviyorum ama onun beni ,benim onu sevdiğim gibi sevdiğini duşunmuyorum . Aşık olduğunu da duşunmuyorum . Benden onceki kuşlara vermiş tum aşkını bana birşey kalmamış .Ben ayrılsam gitsem uzuleceğini dahi duşunmuyorum . Kendisi zaten bana surekli nankor bencil der . Ama bir kez olsun kendi egosuna bakmaz.Bende hata ettim demez demiyor adam işte .Ben onu cok sevdiğimi belli edip onu goklere cıkarmışım hata bende aslında. Kendisine guvenim kırıldı cok fazla kırıldı. Gece ruyalarımda bile hep beni terk ettiğini goruyorum anksiyete ataklarım geri gelmeye başladı cunku surekli korku panik halindeydim beni anlamıyor surekli ne zaman terk edileceğimi duşunuyorum . Kaygı ve endişelerim tavan durumda . Ama bir yandan da cop gibi hissediyorum kendimi onun hayatında ve 2020 ye gozumde yaşlarla girdim . Pişman olunmuş bir evlilik , keşke evlenmeseydim sozleriyle 2020 bana pek hoşgelmedi.

Ben ne yapayım kızlar? Şimdi boyle mi surecek ? Ne o ne ben gecer eder duzeltiriz gibi adımda atmıyoruz. Ona gore hep o atıyor bana gore de ben. Ben yatak odasında bu konuyu yazarken kendisi icerde dizi film izlemekle meşgul . Hayatındaki yerim bu kadar mı onemsiz ?

Herşeyi gectim boşansam baba evine donsem benim icin hayat gene zor olacak . Ailemden annem kardeşlerim dışında babamdan destek goremem zaten . Ama yine de boşanıp baba evine donmek o kadar korkutucu geliyor ki . Ama hayat da boyle gecer mi ? Her seferinde hayata sil baştan başlamaktan cok yoruldum şimdi yine sıfırdan başlamaya gucum kalmadı yıprandım cok yıprandım sadece sevgi istedim sevilmek istedim ama hata yaptım...

GUNCELLEME : Eşimle barıştık oncelikle tecrubeli evli arkadaşlara teşekkur ederim evliliğin ilk yılının zor olduğunu bazı şeylerin normal olduğunu alışma sureci olduğunu ve hemen kestirilip atılmaması gerektiğini tekrar hatırlattığınız icin iyi ki varsınız.

Eşime kavga etmek istemediğimi cozulmeyecek sorunlar olmadığını ve mutlu olmak istediğimi dile getirdim konuşacak birşeyi varsa konuşmasını istedim o akşam da gayet iyi zaman gecirdik yemek birlikte film vs. Evliliğimizden mutlu olduğunu ve hic bir sorunu olmadığını soyledi uzun bir konuşma olmadı o akşam bende uzatmadım Ama sanırım yalnız bırakmak ve duşunmesine fırsat vermek gerekiyor daha sonra ki gun beni karşısına alarak konuştu . '' Hayatın zaten bir mucadeleden ibaret olduğu bizim birbirimizle mucadele etmememize gerek olmadığını birlikte hayatla mucadele etmemiz gerektiğini soyledi. Soylediği'' keşke pişmanım'' gibi laflar icinde bunları soylemenin bir anlamı yok biz seninle uzun yolları aştık ve inandık evlendik sevdik evlendik dedi bundan sonra daha iyi şeyler icin cabalamalıyız dedi . Ve her anlamda yanımda olduğunu bazen hissettirmeyi beceremese de bana gercekten değer verdiğini soyledi bende karşılık olarak belki de sen hala eskisi gibi değer veriyorsun ama biz doğuda cok bunaldığımız icin daha fazla ilgi istiyorum bu yuzden goremedim dedim . Kısacası bu kavgamız tatlıya bağlandı bana soyledikleri ve yazdıklarıyla gercekten oturmuş duşunmuş ve oyle konuşmuş dedim . Hem evliliğin ilk yılı olması hemde doğuda olmamız sebebiyle sanırım bende cok yukseldim bunaldım ve dramatikleştirdim herşeyi . Bundan sonra daha iyi davranacağımıza konuşarak cozeceğimize cozemeyecgimiz sorunlarımızın da olmadığına kanaat getirdik . Teşekkur ederim yazan herkese de