Herkese oncelikle gunaydınlar
Dunden beri kafamı yoran bir konuyla geldim size. Kendimi tam anlamıyla aptal hissediyorum.
Yaklaşık 2 senedir bir işte calışıyorum. Burayı tanıtmam gerekirse bir verim alamadığım, kendimi geliştiremediğim, bu iki senede en az 20 kişinin işe girip cıktığı, bazen maaşı yarım-bazen gec veren (asgari ucret alıyorum), zar zor yemek kartı cıkarıp onu da gec dolduran (bugun ayın 22'si hala yatmadı), yol parası vermeyen, herkese borc takan bu yuzden surekli alacaklıların aradığı (buradaki patronun mantığı işi yaptırayım parayı odemeyeyim zaten dava acmaya uşenir bana kar kalır), ofise alınacakları bile zar zor alan (cay,kahve vs bunlarla ben ilgileniyorum erteliyorlar zor aldırıyorum), sayısız mahkeme dosyası olan, arabalarına el konmuş daha sıralarım da aklıma şuan gelen bunlar.
Tek iyi yanına gelirsek sigortam zamanında yattı bu 2 senede.
27 yaşındayım hala başlangıc noktasındayım sanki. Gun icinde genelde bir şey yapmıyorum. Muhasebedeki programı oğrenmeye calışıyorum onda da 1 ayda bir nerdeyse muhasebeci değişiyor. Bazıları programı bilmiyor bile kendime yine bir şey katamıyorum.
Şimdi sormak istediğime gelecek olursak; 1 aydır nişanlıyım. Dolayısıyla evlenince tazminat hakkım doğacak (verirler mi, uğraştırırlar mı orası da muamma). Şuan verdikleri maaş ve gec yatan yemek parasıyla gecinemiyorum. Maaşım hala arttırılmadı net cevap alamıyorum (aptal hissettiğim kısım burası). Aileme soylediğimde zaten evleneceksin tazminat alır cıkarsın diyor ama onlar sanıyor ki bu sene evleniriz biz
Her şey ateş pahası olmuş yani bu konu belirsiz. Belki seneye olacak bilemiyorum. Ne yapmalı? Yeni iş başvuruları yapıyorum ama burada kalıp tazminat mı kovalamalı? Yoksa daha yuksek maaşlı bir iş, haklarımı veren bir yer mi aramalıyım? Dun arkadaşım maaşı tekrar konuş dedi. Oyle yapacağım. Yemek parasını da muhasebeciye sordum o yatırıyor cunku, bilmiyorum ne zaman yatar diyor
Bu belirsizlikler beni sinirlendiriyor. Bu seneye kadar kalmam ailemden kaynaklı. Daha ilk zamanlar maaş eksik, yemek yatmıyor dediğimde olur oyle, parası yoktur diyordu babam (yıllarca asgari ucrete calışmış, aza tamah eden biri). Burada kalmamın nedeni ailem aslında. İşsizken cok laf ediyorlardı o yuzden işsiz kalmak gozumu de cok korkutuyor. İşimi oturtmadan cok mutsuz hissediyorum hayatımda. Başarılı bir oğrenciydim, şimdi iş hayatında o kadar berbatım ki bir şey becerememiş gibi hissediyorum. Daha anlatırım da daha da uzun olmasın tavsiye istiyorum arkadaşlar