Merhaba kadınlar kulubu uyeleri Biraz uzun ve karışık olabilir şimdiden herkese teşekkurler okuduğunuz icin.

Kendimi hayatımın en kotu doneminde hissediyorum. İşim yok , arkadaşım yok ve daha bir suru dert. Aslında kararlı ve hic bir zaman yılmayan her zaman mucadele eden bir insanımdır. Ama kendimi artık tukenmiş hic birşey yapmak istemeyen hic birşey icin gucu kalmamış hissediyorum. Nişanlıyım. 7 ay oldu nişanlanalı. Temmuz da duğunum olacak-tı. Sanırım olmayacak. Nişanlım eğitimli, avrupanın yarısını gezmiş, en iyi okullarda okumuş ve hepsinden dereceyle mezun olmuş yaş olarakta olgun sayılacak (28) bir yaşta. Ben ise bazı sebeplerden oturu cok istediği bolumu kazanıp cok iyi bir okulu kazanıp okuyamamış yıllardır oyle boyle yerlede calışmış bir kızım.(24) Okula gidemedim ama şuan acıkoğretim den istediğim bolumu okumaktayım. Nişanlımla 3 yıldır birlikteyiz dediğim gibi 7 aydır da nişanlıyız. Kayınvalidem ve kayinpederim bu dunyadaki en iyi insanlar diyebilirim. Ikisinde cok ama cok seviyorum allah onlardan razı olsun . Kayınvalidem 2 ay once krizden oturu 16 yıldır calıştığı fabrikadan cıkarıldı. Ve yurtdışında bir ulkeye calışmaya gitti. Şuan orda bir iş buldu ve kısa bir sure once calışmaya başladı. Gitmesinin asıl sebebi ise bizim evlenecek olmamız ve maddi acıdan paraya ihtiyacimiz olması. Ben evlenmeye karar verdiğimde aileme danıştım onların iznini aldım ve oyle adım attık. Fakat bugune kadar bir kuruş bile yardımları olmadi bana. Herşeyi ben tek başım yaptım. Bir başıma kimseden destek almadan nişan duğunu yaptım. (Ben aslinda boyle olmasina gocunmuyorum ama nişanlım oyle değil.) haliyle kenarda koşede elbet bir birikimim vardı fakat yetmedi ve cok kucuk bir miktar bile olsa kredi cektim. (3500 tl) nişanımda takılan takılarla borclarimi kapatmadım ve nasıl olsa calışıyorum calışarak oderim bana gelen parayla ileriye yonelik birşey yapayım dedim ve gittim evimiz icin butun beyaz eşyalarımızı aldım. (Buzdolabı, camaşır makinesi, bulaşık m. , fırın utu kucuk ev aletleri ) nişanda takilan paranın tamamını oraya verdim ustune birde kucuk bir miktar borclandım. Ama hepsi bitti cok şukur. Nisandan 2 ay sonra kriz nedeniyle işten cikarildim. Ve tum borclar krediler hepsiyle başbaşa kaldım. Onda da cok şukur işsizlik maaşıyla idare edebildim. Ama şuan haciz gelmek uzere. Nisan icin cektiğim krediyi odeyemedim. (Cunku işsizlik maaşıyla duğunum icin birşeyler yaptım) Kucuk bir miktar ama allah kimseyi caresiz bırakmasın. Olmayınca olmuyor işte. Her işi yaparım ama iş yok hala arıyorum inşallah bulacağım bir iş. Ailem krediyi odeyip tekrar kullanmayı duşunuyor ama ben calışmaya başlamadan kullanmak istemiyorum odeyebilsem bile. Nişanlımı ise cok ama cok seviyorum bir suru arkadaşım vardı ama coğuyla nedenini bilmediğim bir sebeple aramıza soğukluk girdi ve beni durup dururken sildiler. (Nişan soz vb. gunlerime gelmemeleri ve beni tum sosyal medyalardan silmeleri whatsaptaki gruptan cıkarmaları hic birsebep yokken) kalan arkadaşlarım ise bir tartışma nedeniyle yollarımızı ayirdik simdi yapayalnız işsiz borclu biri olarak hayatımın belkide en guzel cağında depresyonun dibine vurdum. Nişanlımı cok seviyorum bugune kadar hic bir şekilde onu kucuk duşurecek birşey yapmadım bohcasından tutun sozune kadar nişanına ceyizine kadar herşeyin en iyisini yapmaya calıştım ve yapicam da. Ama hic bir zaman memnun olmadi mutlu edemedim. Benim tek istediğim sabah uyandigim da yanımda onu gormekti herseyi bu uğurda yaptim ama o daha fazla şey istedi. Hep maddiyat duşundu. Ailem bana yardım etmediği icin onlara karşı sinir ve kin dolu. Ailemi ben biliyorum ve şuan gercekten annem de Babam da calismasina rağmen durumları gercekten yok. Ben biliyorum hallerini. Şuan kına yerini, kına organizasyonunu tuttum fakat durumum olmadığı icin kapora verebildim sadece onlara hepsini odeyemedim maalesef. Eve kac tane kağıt geldi borclardan oturu sayamadım desem yeridir. Ama ben aldığım uc kuruşluk işsizlik maaşının gununu bekliyorum ki gideyim nişanlıma damatligini alayım. Aslında beni seviyor biliyorum bugune kadar da Hic sevgilisi olmamış ama neden boyle davranıyor bilmiyorum. Aslında onun kızgınlığı bana değil aileme farkındayım ama ucu bana değiyor onlara olan kızgınlığını benden cıkarıyor hep onlara birşey diyemediği icin. Gecen gun gelinlik bakmak icin burada bulunan kucuk bir şehire gidecekken yolda krediler ne oldu diye sordu bende aslında soylemek istemiyordum ama o sorunca yalan soylemek istemedim yanlış anlamasın diye. Bende kağıt geldiğini ihtarlar geldiğini soyledim. Napicaksin falan dedi dedim bilmiyorum elbet bir yol bulunacak. Sonra balayını sordu satın alalım artık diye. Bende dedim şuan durumun yok biliyorsun allah buyuk bir kac ay sonra duşunuruz belki duzelir dedim. Sonra bana aradan 15 dakika gectikten sonra kredileri evlendikten sonra kapatırız dedi. Kendisi dedi bunu ben ağzımı bile acmadım. Bende tamam oyle yaparız dedim. Boyle dedim ve 2 dakika sonra ben senin kredini odemek zorunda mıyım annen baban hic birşey odemiyor hic yardım etmiyor benim annem dunyanın obur ucuna gitti ben senin kinani odemek zorunda mıyım organizasyonu odemek zorunda mıyım demeye. Bende dedim Tamam sen odeme elbet bir caresini bulurum ben oderim tamam dedim. (Uzatmak istemedim cunku bir kavga etsek en az 2 hafta surer, ozur dilemek onun icin tabu asla ozur dileyemez, gonul almayı bilmeyen kalp kırmayı cok guzel biliyor) sonra bana biz mobilyaları alalım evlendikten sonra takılarla oderiz dedi. Bende dedim ki ben de bir suru beyaz eşya aldım bak daha da alacağım allah kısmet ederse mutfak eşyalarını, sizde elinizden geldikce yapın elbet kalanını oderiz duğunden sonra dedim. Cunku bunu beni kızdırmak icin soyluyor. Biliyorum daha once de konusu olmuştu cunku. Ben ağlamaya başladım kendimi o kadar caresiz hissettim ki. Allah kimsenin eline duşurmesin kimseye muhtac etmesin kimseyi. Olaydan yarim saat sonra ozurler diledi aileme olan kızgınlığı yuzunden oyle soylediğini benimle ilgisi olmadığını soyledi. Tamam dedim orda barıştık hic birşey olmamış gibi gelinlik bakmaya devam ettik. Bir gelinlik beğendim ama fiyatı pahalı geldi (4000t) onun icin gecen pazar istanbula gidecektik annem ben nişanlım. Annem allah icin cok guzel pazarlık yapar. arkadasim cumartesi gunu arkadaşlarıyla buluşmaya gitti butun gun onlarlaydı. Ben bu konuda haksiz olduğumu biliyorum ama kendimi de dizginleyemiyorum. Ben arkadaşlarından biraz kıskanıyorum. ( paylaşamıyorum) ve o da arkadaşları da icki icmeyi cok seviyorlar. Tamam bende onunlayken bir iki birşeyler icerim birlikte de iceriz kendisi de arada 1 2 tane bira icer. Ama bir kez sahit oldum ve geberene kadar iciyorlar ayakta duramayacak kadar. O gun de bizim onceden planlanmış bir işimiz vardı.(Benim ceyizlerim onların şuan kullanılmayan yazlığına gidecekti benim evde yerim olmadığı icin yazlıkta kışın kullanılmadığı icin yazliklarinin bir odasını ceyiz odası yaptık) yani cumartesi gunu sabahtan o işimizi halledecektik sonra arkadaşlarıyla yine buluşacaktı ama son dakika (cuma akşamı) bana sabahtan buluşacaklarını soyledi. Bende tamam dedim ama icim icimi yedi. Sonra kıyamadı herhalde sabah yine gelip ceyizlerimi arabaya doldurdu ve kendisi yazlığa bıraktı yine. Ben o gun ona karşı biraz tavırlıydım. Mesaj atmadım aramadım kendisi de bu tavrımı anlayıp bana ne mesaj ne arama hic birini yapmadı. Hoş bende beklemedim zaten. Kızlar ben bu aralar bu yalnızlıktan ve evde kalmanın da vermiş olduğu kuruntudan zaten yalnız da hissettiğim den kıskandım arkadaşlarıyla olmasını ama kendime dr kızıyorum boyle hissettiğim icin bunun nedeni ne olabilir nasıl başa cıkabilirim bilen yazsın allasen. Akşam saat 1 de beni arayıp yarın istanbula gidecek miyiz dedi (gelinlik bakmaya) bende evet dedim Tamam su saatte alırım sizi dedi tamam dedim kapattık. Ben aslında gitmeyelim derdim de Daha cok uzamasın dedim. Sonra bu mesajlar atti işte gitmeyelim desene de goriyim hani kussun ya bana falan filan . Bende tamam neyse yarın konuşuruz dedim biliyorum sarhoş ondan boyle konuşuyor. Yarın sabah o gecen begendigin gelinliği aliriz bitsin gitsin uğraştırma beni dedi. Tamam falan dedik sabah oldu ben isteidgimi belirttim ama bu uzattı da uzattı tamam diyorum yine cıkalım uzatmayalim gun bitmesin. Hayır diyor arkadaşlarıyla olan gununu mahvetmişim neden onlara karşı boyle duşunuyor muşum en sonunda beni delirtti ve arayıp ayrılalım o zaman dedi. Yanı gelinlik alacağım gun nişanlimdan ayrıldım. Boyle garip bir hayat. Gel takılarını al dedim toparlanayim gelir alırım dedi . HÂl gelmedi o gunden beri de hic konuşmadık ama ben bana o soylediklerini bu maddiyat bağlantısını onu memnun edememeyi asla mutlu olmamasını unutamıyorum. Tanışmada sozde nişan da hepsinde boyle goztaşı doktum. Duğunume cok var ama şimdiden başladım ağlamaya uzulmeye. Ailesini cok seviyorum en cok onlara uzuluyorum. O kadın bizim icin gitti tee nerelere. Ama katlanamiyorum artık gucum kalmadı. Anlayissiz bir insan anlatınca kendimi bir kulağından giriyor diğerinden cıkıyor. Ben başka bir şey anlatıyorum o başka bir konu hakkında cevap veriyor. Korkuyorum ilerisi icin ama emeklerimin de cop olmasını istemiyorum. Sizce ne yapmalıyım? Elbet mesaj atar arar illa birşey yapar. Benim kafamda şuan ayrılık var ama kahroluyorum giden zamanim icin ilmek ilmek orduğum iliskim icin. Bugune kadar herşey icin iğnesine kadar duşunup kafa patlattim aldığım herseyde alın teri var hepsini ben yaptım bugune kadar cop olmasını istemiyorum. Ayrılsak zil takıp oynayacak cok insan var .Ne yapmalıyım bana yol gosterin.